پیغام گیر تلفن شاعران ایرانی

رفته‌ام بیرون من از كاشانه‌ی خود غم مخور

تا مگر بینم رخ جانانه‌ی خود غم مخور
               

بشنوی پاسخ ز حافظ گر كه بگذاری پیام

زان زمان كو باز گردم خانه‌ی خود غم مخور

                             
پیغام‌گیر سعدی:

نباشم خانه و شرمنده هستم
    

به پیغام تو خواهم گفت پاسخ

فلك گر فرصتی دادی به دستم 

 
پیغام‌گیر فردوسی:

 
نمی‌باشم امروز اندر سرای

كه رسم ادب را بیارم به جای

به پیغامت ای دوست گویم جواب

چو فردا برآید بلند آفتاب

 
پیغام‌گیر خیام:

 
این چرخ فلك، عمر مرا داد به باد

ممنون تو‌ام كه كرده‌ای از من یاد

 رفتم سر كوچه، منزل كوزه فروش

آیم چو به خانه، پاسخت خواهم داد

 
پیغام‌گیر منوچهری:

از شرم، به رنگ باد باشد رویم

در خانه نباشم كه سلامی گویم

بگذاری اگر پیام، پاسخ دهمت

زان پیش كه همچو برف گردد رویم
 
 
پیغام‌گیر مولانا:

بهر سماع از خانه‌ام، رفتم برون، رقصان شوم

شوری برانگیزم به پا، خندان شوم، شادان شوم

برگو به من پیغام خود، هم نمره و هم نام خود

فردا تو را پاسخ دهم، جان تو را قربان شوم!

 
پیغام‌گیر باباطاهر:

 تلیفون كرده ای جانم فدایت

الهی مو به قربون صدایت

چو از صحرا بیایم، نازنینم

فرستم پاسخی از دل برایت