در سال 1022 میلادی سلطان همدان که ابن سینا در خدمتش بود فوت کرد و او به اصفخان که در مرکز ایران قرار داشت رفت. در این شهر بودک ه کتاب قانون را در پزشکی کامل کرد. در این کتاب او به شرح دستاوردهای عمده پزشکی کامل کرد. در این کتاب او به شرح دستاوردهای عمده پزشکی روم و یونان پرداخت . او فهرست 760 دارو و فراورده پزشکی را به طور نظام مند تهیه کرد. ابن سینا ماهیت عفونی بیماری سل و نقش آب را در پراکندن بیماریها شناسایی کرد. او نخستین کسسی است که مشخصه های بیماری مننژیت را شرح داد. علاوه بر ان وی جزئیات قسمتهای چشم را تشریح کرد. ابن سینا در اصفهان پزشک علاءالدوله شد و زمانی که همراه لشگریان این پادشان برای تسخیر همدان می رفت مریض شد و در گذشت. سر انجام آرامگاه او در همدان یکی از دیدنیهای جالب جهانگردان شد.
پس از فوت ابن سینا آثارش به زبان لاتین ترجمه شد و برای اندیشمندان اروپایی قابل استفاده گردید. از کتابهای او به عنوان کتابهای مرجع برای مدت چهار قرن در مدارس پزشکی استفاده می شد. در ظرف 50 سال پس از اختراع چاپ, کتاب قانون پزشکی او 15 بار تجدید چاپ شد. هنوز برنامه درمانی او پایه آزمایشهای بالینی جدید از تاثیر داروهاست. او نشان داد دارویی که برای معالجه بیماری یک نفر موثر است می تواند برای همه یا بسیاری از افرادی که به همان درد مبتلا هستند موثر باشد و آزمایشهایی که روی حیوانات ثورت می گیرد نمی تواند به تنهایی تاییدی برا اثر آنها بر انسان باشد.