وکیل ملکی، هزینه وکیل ملکی تهران

وکیل ملکی، هزینه وکیل ملکی تهران

عجیب ترین جراحی های زیبایی سال

عجیب ترین جراحی های زیبایی سال

عجیب ترین جراحی های زیبایی سال

 

اگر مجموعه فیلم‌های سینمایی «ارباب حلقه‌ها» را دیده باشید حتما با شخصیت‌های «الف» (elf) آشنایی دارید. الف‌ها در داستان این فیلم به نوعی پری محسوب می‌شدند و قدرت خارق‌العاده‌ای داشتند. همچنین گوش‌های‌شان نوك تیز و برگ مانند بود. جراحی «گوش الاغی» یا «گوش الفی» نیز از همین داستان نشأت گرفته است. درواقع این فیلم آنقدر روی بعضی‌ها تاثیرگذار بوده كه حاضر شده‌اند خود را به تیغ جراحی بسپارند و گوش‌های‌شان را مانند «الف‌ها» تیز كنند! در ایران نیز اخیرا خبرهایی به  گوش‌مان رسیده مبنی براینكه تعدادی از جوانان با پرداخت هزینه‌های زیرمیزی به جراحان پلاستیك دست به این عمل عجیب و غریب زده‌اند! با این حال جراحان چنین خبری را رد می‌كنند و معتقدند این موضوع یك شایعه است چراكه در خارج از كشور نیز چنین عملی بسیار نادر است. پس جریان از چه قرار است؟

در این مقاله دكتر محسن نراقی، بورد فوق تخصصی جراحی پلاستیك و ترمیمی صورت و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران به شما در مورد جراحی‌‌های معقول و غیر‌معقول گوش توضیح می‌دهد. در پایان نیز دكتر حمید یعقوبی، روانشناس بالینی و عضو هیات مدیره انجمن روانشناسی بالینی ایران به تحلیل انگیزه افراد از اینگونه جراحی‌ها می‌پردازد.

 
این جراحی برخلاف زیبایی است

در عمل زیبایی «گوش الاغی» قسمت بالایی گوش برش داده شده و به صورت مثلثی بخیه زده می‌شود. این عمل شكل گوش را از حالت طبیعی خارج كرده و نوك آن را تیز می‌كند. در صورت پشیمانی نیز نتیجه آن برگشت‌ناپذیر است! دكتر محسن نراقی معتقد است این نوع جراحی اصولا در زمره جراحی‌های پلاستیك و زیبایی قرار نمی‌گیرد. درواقع طبیعی‌ترین شكل اجزای صورت، بهترین حالت آن است و نباید آن را از شكل طبیعی خارج كرد. عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران در ادامه توضیح می‌دهد كه وظیفه ما جراحان فوق تخصص پلاستیك این است كه ناهنجاری‌ها و موارد غیرطبیعی را به حالت طبیعی درآوریم نه‌اینكه شكل طبیعی را به غیرطبیعی تبدیل كنیم. درواقع زمانی كه جزئی از چهره را از شكل طبیعی خارج می‌كنیم نه‌تنها به زیبایی فرد اضافه نكرده‌ایم بلكه زیبایی او را هم از بین برده‌ایم چراكه طبق تعریف زیبایی باید بین اجزای صورت تناسب وجود داشته باشد.

 
تا به حال چنین بیماری نداشته‌ام

در هر اجتماعی ممكن است افرادی باشند كه با لباس‌ها، آرایش‌ها و حتی جراحی‌های عجیب بخواهند خود را از افراد دیگر جامعه متمایز كنند. منشا بسیاری از این رفتارها را باید در آسیب‌شناسی روانشناسی و جامعه‌شناسی جست‌وجو كرد. خوشبختانه بنده تا به حال با بیماری كه چنین درخواست نامعقولی داشته باشد، مواجه نشده‌ام. در یك چهره زیبا، ابتدا چشمان فرد مورد توجه ما قرار می‌گیرد. اما اگر جزئی از صورت را به شكلی غیرطبیعی درآوریم یا فرم لب‌ها یا اجزای دیگر صورت را از شكل طبیعی خارج كنیم اول از همه نگاه‌مان به این عضو غیرطبیعی معطوف می‌شود. این موضوع خلاف اصول اولیه زیبایی‌شناختی است. افرادی كه می‌خواهند با كمك جراحی در اجزای صورت‌شان تغییر ایجاد كنند، باید قبل از هرگونه تصمیم‌گیری با فوق‌تخصص‌های این رشته مشورت داشته باشند زیرا درصورت از بین رفتن بافت طبیعی چهره، امكان بازگشت آن تقریبا غیرممكن است. مطمئنا هیچ جراح متعهد و دلسوزی این جراحی را انجام نمی‌دهد، البته تكنیك این عمل بسیار ساده است اما در عین حال مخرب زیبایی است. در جراحی همیشه روش‌هایی كه منجر به غیرطبیعی شدن عضو می‌شوند به مراتب ساده‌تر از روش‌هایی هستند كه طی آنها حالت طبیعی عضو باید حفظ شود.

 
جراحی برای رفع مشکلات مادرزادی

افرادی كه برای جراحی زیبایی گوش مراجعه می‌كنند، دو دسته‌اند: گروه اول كسانی هستند كه لاله گوش‌شان به‌طور مادرزادی تشكیل نشده و در دسته دوم نیز گوش بیش از حد برآمده است و زاویه آن با سر باز شده است. گروه دوم بیشترین افرادی هستند كه جراحی پلاستیك گوش یا اتوپلاستی برای آنها انجام می‌شود. درواقع گوش‏های برآمده یكی از شایع‏ترین ناهنجاری‏های مادرزادی سر و گردن به‌شمار می‌آیند و در پنج درصد از سفیدپوستان دیده می‌شوند. این گوش‏ها، به‌خصوص در كودكان باعث می‌شود فرد مورد آزار و اذیت و تمسخر اجتماعی قرار بگیرد. جالب است بدانید كه دفورمیتی‏های لاله‏گوش جنبه ژنتیكی نیز دارند طوری كه حداقل نیمی از بیماران اتوپلاستی دارای یك سابقه خانوادگی مثبت هستند. به عبارتی این دفورمیتی ممكن است در سایر اعضای خانواده نیز دیده شود.

 
اصلاح ناهنجاری‌های گوش

خوشبختانه امروزه تكنیك‏هایی وجود دارد كه امكان اصلاح دفورمیتی‌های گوش را با حداقل درد و اختلال در شیوه زندگی فراهم می‌کند. باید بدانید كه 85 درصد از رشد گوش تا سه سالگی كامل می‌شود. رشد غضروفی آن نیز تقریبا تا پنج سالگی كامل می‌شود. میانگین اندازه عمودی گوش در شیرخواران پنج سانتی‏متر است و این میزان در افراد بزرگسال به شش سانتی‏متر می‌رسد. به‏دلیل این مشخصه‌های رشدی، اقدام جراحی را می‏توان در سن پنج یا شش سالگی نیز بدون توقع از وجود رشد اضافی انجام داد. یعنی همان زمانی كه كودكان شروع به توجه به چنین اختلالاتی می‌كنند و در محیط اجتماعی مدرسه ممكن است یكدیگر را مسخره كنند، بنابراین با اصلاح شكل لاله گوش در این كودكان می‌توان از آسیب‌های روحی جلوگیری كرد.

 
تكنیك‌های جدید و نتایج طبیعی‌تر

هدف نهایی از اتوپلاستی رسیدن به یك نتیجه زیبایی دائمی با حفظ موقعیت آناتومیك طبیعی گوش است. در این جراحی پس از برش‌ پشت لاله گوش و برداشتن قسمتی از پوست آن، تكنیك‌های ظریف برای شكل دادن غضروف مورد استفاده قرار می‌گیرد. در روش‌های قدیمی بخش‌های زیادی از غضروف برداشته می‌شد و به همین دلیل آثار جراحی آشكار می‌ماند. اما در روش‌های جدید به جای برداشتن غضروف، شكل آن تغییر داده می‌شود تا حالت طبیعی گوش كاملا حفظ شود. برای این منظور بخیه‌هایی با عمق چهار تا شش میلی‏متر در غضروف زده می‌شود. در مورد غضروف‏های سفت نیز ممكن است نیاز به تراشیدن قسمت‌هایی از سطح غضروف جهت تسهیل در ایجاد انحنا وجود داشته باشد. لازم به ذكر است كه نتیجه نهایی را می‏توان دوباره به سادگی تنظیم كرد و آسیب غضروفی بسیار كم است. قرینگی دوطرفه را هم می‏توان با تنظیم بخیه‌ها پس از مقایسه دو طرف تثبیت كرد.

 
جراحی گوش چه عوارضی دارد؟

پس از جراحی، پانسمان مخصوصی به مدت سه تا پنج روز روی گوش‌ها قرار می‌گیرد. بخیه‌های پشت گوش نیز روز هفتم برداشته می‌شوند. استفاده از هدبند مخصوص به مدت یك هفته به‌طور مداوم و پس از آن به مدت یك ماه فقط در هنگام خواب توصیه می‌شود تا از وارد آمدن فشار زیاد به بخیه‌ها و باز شدن زودهنگام آنها جلوگیری شود. عوارض این جراحی را می‏توان به انواع زودهنگام یا دیرهنگام تقسیم كرد. این جراحی بسیار ظریف و حساس است و جراح باید با حوصله زیاد و به آرامی مراحل آن را پیش ببرد. از مهم‌ترین عوارض زودهنگام آن می‌توان به خونمردگی، درد، عفونت و التهاب غضروف اشاره كرد. عوارض دیرهنگام نیز شامل مشكلات مربوط به بخیه، برجسته شدن محل برش، كاهش حس پوست گوش، حساسیت به سرما و نتایج نامطلوب در شكل گوش و غیرطبیعی شدن آن می‌شود.

 
زیبانمایی نیاز طبیعی نوجوانان است

مسئله زیبایی یك امر نسبی است و به تصویر افراد از بدن خود برمی‌گردد، بنابراین معیار مطلق و مشخصی برای آن وجود ندارد. زیباپسندی و زیبانمایی ازجمله نیازهایی است كه از سنین نوجوانی شروع شده و ممكن است تا اواسط دهه سوم عمر نیز ادامه پیدا كند. در این سن و سال افراد به دنبال هویت‌یابی و شناخت و تعیین معیارها و استانداردهای‌شان هستند. بخشی از این هویت نیز به تصویر فرد از بدن خود برمی‌گردد، به همین دلیل است كه جوانان به‌خصوص خانم‌ها در این سنین سراغ جراحی‌های زیبایی می‌روند. درواقع تصویر بدن معمولا در شكل‌گیری شخصیت و هویت خانم‌ها ارزش و امتیاز بیشتری دارد.

 
الگوهای ناهنجار و تقلید كوركورانه

افراد برای شكل دادن به هویت خود سراغ الگوها و مدل‌ها می‌روند. این الگوها ممكن است بومی و ایرانی یا خارجی باشند. باتوجه به تعاملات سریعی كه تكنولوژی برای ما فراهم كرده است، جوانان می‌توانند به راحتی از فیلم‌ها، داستان‌ها، تصاویر، مدل‌ها و مانكن‌های خارج از كشور ایده بگیرند و خود را با آنها شبیه‌سازی كنند. در شبیه‌سازی كردن نوعی همزادپنداری نیز اتفاق می‌افتد. درواقع وقتی افراد از لحاظ ظاهری شبیه الگوهای‌شان می‌شوند، گویی از لحاظ شخصیتی هم به آنها شباهت پیدا می‌كنند و همان سبك زندگی را در پیش می‌گیرند، البته گاهی اوقات نیز ممكن است پی به فلسفه واقعی الگوها یا مدل‌ها نبرند و صرفا تقلید ساده و كوركورانه داشته باشند.

 
این افراد دنبال توجه‌طلبی هستند

نیاز به نمایش‌گری در بعضی افراد بیشتر از سایرین است و متفاوت بودن برای آنها نوعی نمایش‌گری و ارزش محسوب می‌شود. حال ابزار و وسیله این نمایش‌گری می‌تواند نوع خاصی از جراحی مثل «گوش الاغی» باشد. درحقیقت یكی از ویژگی‌های تحولی نوجوانان این است كه فكر می‌كنند همیشه روی صحنه هستند و همه آنها را تحت نظر دارند. به همین دلیل می‌خواهند با این شیوه آراستگی خاص، توجه دیگران را به خود جلب كنند، بنابراین توجه‌طلبی شاید تنها انگیزه این افراد برای اعمال جراحی باشد و حتی به فلسفه شخصیتی كه چنین گوش‌هایی دارد، توجهی نكنند.

 
برخورد قهرآمیز و چكشی جواب نمی‌دهد

اگر مدل‌ها و الگوهای بهتری برای نوجوانان فراهم كنیم شاید كمتر سراغ مدل‌های انحرافی و دور از هنجار بروند. درواقع اول از همه باید بپذیریم كه افراد در بازه زمانی نوجوانی و جوانی نیاز به تعیین هویت و الگوبرداری از دیگران دارند و می‌خواهند اجزای پازل به هم ریخته شخصیت‌شان را سرجای خود قرار دهند. بخشی از این پازل را هم ابعاد زیبایی‌شناختی تشكیل می‌دهد. بنابراین خانواده‌ها باید میل به زیبایی‌شناسی و زیبانمایی را در نوجوانان به رسمیت بشناسند. این وظیفه رسانه‌ها، مدرسه، دانشگاه، خانواده و همه ارگان‌های فرهنگی است تا نماد تصویری و زیبایی‌پسندی متعارف جامعه ایران را ارائه دهند. تا وقتی الگوی زیبایی‌شناختی ایرانی نداشته باشیم نوجوانان این الگوها را از منابع دیگر همچون فیلم‌های خارجی، شبكه‌های ماهواره‌ای و. . . پیدا می‌كنند چراكه می‌خواهند میل به زیبایی‌نمایی‌شان را به طریقی تامین كنند. در این زمینه، برخوردهای قهرآمیز و چكشی نیز جواب نخواهد داد و تنها گفت‌وگو با نوجوانان و ایجاد فرصت‌های الگوبرداری سالم و داخلی كمك‌كننده خواهد بود.