اعتراف گیری و شکنجه زندانیان در امریکایی (عکس)

اعتراف گیری و شکنجه زندانیان در امریکایی (عکس)

 

پیش از آنکه به سادگی نتیجه گیری کنید که زندانی ها مستحق هرگونه بدرفتاری هستند، با برخی از باورنکردنی ترین شیوه های شکنجه زندانی ها در آمریکا آشنا شوید. برخلاف فضای سیاست رسمی جهانی که به شکلی وارونه، در بیشتر امور ناقضان واقعی حقوق بشر در جایگاه مدعی قرار دارند و برای پیشبرد سیاست های خود دیگران را به نقض حقوق گروه های مختلف اجتماعی متهم می کنند،

 

به گزارش ایران ناز گروه ها و فعالان حقوق بشری مستقل و آزاده بدون توجه به فضای ساختگی حاکم همیشه نسبت به نقض حقوق بشر در همه جای دنیا حساس هستند.در سال های گذشته شکنجه و آزار جسمی و روحی بی رحمانه افراد در زندان های آمریکا همیشه مورد توجه گروه های حقوق بشری مستقل بوده و نسبت به شرایط زیست و نحوه رفتار با زندانی ها هشدار داده اند.

 

 

وب سایت «listverse» در ششم آوریل 2017 در گزارشی به قلم «ماری پیال» از شیوه های عجیبی از شکنجه جسمی و آزار های روحی در زندان های آمریکا پرده برداری می کند که به گفته نویسنده برای نخستین بار با شیوه های نقض حقوق بشری در زندان های آمریکا روبرو شده که به سادگی نمی توان توصیف کرد.

 

«ماری پیال» که خود دادستان عمومی است و از نزدیک شرایط واقعی بسیاری از زندان های آمریکا و نحوه رفتار با زندانی ها روبرو بوده می نویسد:اگرچه به ظاهر به لطف حساسیت رسانه های جمعی و بازتاب شرایط زندان ها در روزنامه ها، نیاز چندانی وجود ندارد که خود شخص از نزدیک از زندان های آمریکا بازدید کند.

 

اما مسئله اینجاست که رسانه ها، تصویری از زندگی و محل نگهداری زندانی ها منعکس می کنند که اغلب با شرایط واقعی و نحوه رفتار مقامات زندان با آن ها هیچ تناسبی ندارد. یا اینگونه القا می کنند از آنجایی که فرد مجرم جرمی را مرتکب شده بنابراین نباید نسبت به هرگونه رفتار مقامات زندان با او اعتراضی داشت.

 

این دادستان آمریکایی در ادامه نوشته خود می نویسد:پیش از آنکه به سادگی نتیجه گیری کنید که زندانی ها مستحق هرگونه بدرفتاری هستند، با برخی از باورنکردنی ترین شیوه های شکنجه زندانی ها در آمریکا آشنا شوید؛ اعمالی که حتی سنگدل ترین اشخاص را هم ترغیب می کند که خواستار اصلاحاتی واقعی در نظام حقوقی و نحوه برخورد با زندانی ها در آمریکا شود.

 

دوش آب داغ
در سال 2012 مقامات زندان «دارِن راینی Darren Rainey» را مجبور کردند تا به مدت 2 ساعت با آب جوشی که دمای آن 82 درجه سانتی گراد بود دوش بگیرد؛ حمامی که موجب مرگ او شد. داغی آب به حدی بود که 90 درصد بدن «راینی» سوخته بود به گونه ای که مقامات زندان بدن ازهم گسیخته او را از حمام بیرون آوردند، پوست تنش تماما جدا شده بود

 

 

به گفته دیگر زندانی ها، راینی بیچاره در تمام مدت دو ساعت جیغ می کشید و کمک می خواست؛ مقامات زندان او را به زور درحمام کوچکی با آب جوش گرفتا کرده بود که هیچ کنترلی هم بر تنظیم دمای آب نداشت. راینی شیزوفرنی داشت و شکنجه حمام با آب داغ تاوان کثیف کردن سلولش بود که مقامات بی رحم زندان برای تنبیه او در نظر گرفته بودند. هم بند های راینی می گویند او اولین کسی نیست که به شکنجه دوش آب داغ در اتاق دربسته محکوم می شود، اما اولین کسی است که جان خود را از دست می دهد.

 

نبرد گلادیاتور ها
نبرد «ماندینگو» به نبردی در زمان های قدیم گفته می شود که در آن ارباب ها، برده های خود را مجبور به مبارزه با هم می کردند، عملی که بشر کنونی آن را غیرقابل پذیرش می داند و نکوهش می کند. اما باید این واقعیت را بگویم که هم اکنون در بیشتر زندان های مدرن آمریکا به کار گرفته می شود.

 

در زندان اصلی «سان فرانسیسکو» این گونه شکنجه زندانی ها را «نبرد گلادیاتور» می نامند. به گفته «جِف آداچی Jeff Adachi» دادستان عمومی سان فرانسیسکو، مقامات و کارکنان زندان بر سر برنده شدن هر کدام از زندانی ها شرط بندی می کنند؛ اگر هر کدام از محبوسان نخواهند که به این مبارزه فیزیکی تن دهند، افسران زندان آن ها را به تجاوز جنسی و دیگر اعمال خشونت آمیز تهدید می کنند.

 

 

«جِف آداچی» با تشریح بیشتر این رفتار های ظالمانه دوران برده ‎داری در دنیای به اصطلاح مدرن می گوید:این خشونت های بی رحمانه را تنها می توانم با عبارت «فیلم نامه دیگرآزاری به غایت شنیع» توصیف کنم که انگار از مجموعه تلویزیونی «بازی تاج وتخت Game of Thrones» کپی برداری شده است.

 

«ریکو پالیکیکو گارسیا Rico Palikiko Garcia» از زندانی های سابق زندان سان فرانسیسکو توضیح می دهد که چگونه با تهدید به ضرب وشتم و آزارواذیت مجبور به شرکت در «نبرد گلادیاتور» شده و قفسه سینه اش شکسته شده است. ریکو همچنین با بیان بسیاری از تجربه های هم بندهی خود در زندان می افراید:نیرو های مسلح زندان ما را تهدید می کردند که هنگام مراجعه به بیمارستان زندان، درباره علت شکستگی اعضای بدنمان به دکتر دروغ بگویم، مثلا دروغی مانند هنگام بازی صدمه دیده ایم، در غیر اینصورت شکنجه جسمانی و روحی در انتظارمان بود.

 

تشنگی، گرسنگی و سلول انفرادی
در سال 2016 «تریل توماس Terrill Thomas» در زندان شهر میلواکی، ایالت ویسکانسین، به علت کبود آبی جان خود را از دست داد. پزشکی که «توماس» را کالبدشکافی کرده بود، تشنگی او را بسیار عمیق اعلام کرد. بررسی های بیشتر نشان داد توماس هنگام مرگ مشکل روانی داشته و در دهمین روز انتقال به سلول انفرادی فوت کرده بود. مقامات زندان مدعی شدند پس از اینکه توماس عادت کرده بود شیر آب سلول را باز نگه دارد، آب سلول او را قطع کرده بودند.

 

 

اما خانواده توماس می گویند او بر اثر تشنگی و نبود عمدی آب جان خود را از دست داده است؛ شاهدان در زندان گزارش دادند که بار ها روز های متوالی صدای توماس می شنیدند که از مأموران زندان التماس می کرد که به او آب بدهند. در سال 2013 «ریچارد مایر» خود در زندان شهرستان «میامی-دید»، ایالت فلوریدا، حلق آویز کرده بود، در یادداشت خودکشی خود مأموران زندان را به شکنجه دادن زندانی ها با غذاندادن و تحمیل گرستگی شدید متهم کرد و او همچنین گفته های دیگر زندانی ها را تکرار کرده بود که مأموران زندان آن ها را مجبور به دعوا می کردند و بر سر برنده شدن هر کدام از آن ها شرط بندی می کردند.

 

خشونت جنسی/ روشهای تحقیر
زندانیانی که در زندانهای ابوغریب، قندهار و بگرام (زندان هایی که بسیاری قبل از رفتن به گونتانامو به آنجا برده می شدند) بودند گزارش کرده اند در این زندان ها با روش های شنیع مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند. روشهای دیگری برای شکنجه که در این گزارش به آنها اشاره شده است، رژه بردن مردان برهنه جلوی سربازان زن، وادار کردن آنها به پوشیدن لباسهای زیر زنان و رقصیدن با سایر مردان و مجبور کردن آنها به تماشای فیلم های هرزه بوده است. این روشها در حالی مورد استفاده قرار می گرفت که خشونت جنسی جزو جزائم جنگی قلمداد می شود.

 

محرومیت از خواب
محرومیت از خواب به این دلیل مورد استفاده قرار می گیرد که مقاومت روان شناختی فرد را کاهش می دهد و ظرفیت بدن برای تحمل درد را از بین می برد. محرومیت از خواب در قالب «یادداشت نامه وزارت دفاع در سال 2002» مجاز شناخته شد. ارتش آمریکا محرومیت از خواب برای زندانیانش تا 72 ساعت را مجاز اعلام کرد.

 

محرومیت حسی
از روش محرومیت حسّی برای ایجاد حس ترس، گم گشتگی و ایجاد حس وابستگی روان شناختی به فرد بازجو استفاده می شود. در دهه 1950 سازمان سیا پژوهشی درباره رفتار انسان و کنترل ذهن انجام داد.

 

 

دکتر هب، روان شناس و استاد دانشگاه مک گیل پژوهش هایی بر روی افرد انجام داد و تلاش کرد با قرار دادن آزمودنی ها در اتاقک هایی با دستگاه تهویه مطبوع که به دستگاه های گوش پوش، دستکش و عینک های فضایی مجهز بودند در آنها حالتهایی شبیه به روان پریشی ایجاد کند.

 

افرادی که در این اتاقک ها قرار گرفته بودند بعد از گذشت 24 ساعت توهم هایی از انواع مختلف، اعم از توهم های شنیداری، دیداری و غیره داشتند؛ بعد از گذشت 48 ساعت آنها شخصیت آنها کاملا از هم گسیخت و دچار حالتهای شخصیت زدودگی شدند.افرادی که در چنین حالتهایی قرار می گیرند بیشتر آمادگی پذیرش دستورات و مطالبات فرد بازجو را به ست می آورند.

 

زندان انفرادی / انزوا
این روش بی رحمانه نیز آثار روان شناختی متعددی اعم از توهم، آسیب های هیجانی، هذیان و افت کارکردهای شناختی (ذهنی) فرد را به همراه دارد. استفاده از زندان انفرادی برای بازجویی از فرد تحت «کنوانسیون منع شکنجه»، «کنوانسیون ژنو» و در کل قوانین بین المللی غیرقانونی محسوب می شود.

 

اعدام های ساختگی
در قوانین بین المللی اینکه به دروغ به زندانی گفته شود که قرار است کشته شود، غیرقانونی است.