مشخصات افرادی که دوران بچگی سختی را گذرانده اند

مشخصات افرادی که دوران بچگی سختی را گذرانده اند

 

همه افراد در خانواده ای که والدینشان شبیه شخصیت های کتاب ها هستند به دنیا نیامده اند و دوران بچگی سختی داشته اند.

 

گاهی اوقات هم پدر و مادرها از بچه هایشان انتقاد می کنند، آنها را نادیده می گیرند یا با خواهر و برادرهایشان مقایسه می کنند.

 

مطالعات روانشناسی نشان داده بیشتر جملاتی که از اطرافیان خود می شنویم توسط افرادی گفته می شود که دوران بچگی سختی داشته اند.

 

1. بچه هایی که در محیط مسموم بزرگ شده اند با خود مراقبتی بیگانه هستند زیرا علایق والدینشان در اولویت بوده است.

 

به همین خاطر وقتی بزرگ می شوند و همکارانشان در محیط کار به دلیل بیماری مرخصی استعلاجی می گیرند برایشان عجیب و غریب به نظر می رسد.

 

 

2. والدینی که بیش از حد از فرزندانشان حمایت و مراقبت می کنند متوجه بزرگ شدن فرزندانشان نمی شوند و این کنترل و مراقبت را پشت نقاب نگرانی پنهان می کنند.

 

این فرزندان اغلب از والدینشان اینطور می شنوند که “من این کارها را انجام می دهم چون عاشقت هستم.” اما طبق نظر روانشناسان به این معنی است که “من می ترسم تو را از دست بدهم.”

 

 

3.پدر و مادرهای سمی اغلب فرزندانشان را با دیگران مقایسه می کنند و باعث می شوند این بچه ها توانایی های خودشان را نادیده بگیرند.

 

 

4.بچه هایی که یاد گرفتند همیشه پدر و مادرهایشان را خوشحال و راضی نگه دارند برایشان سخت است که حد و مرز شخصی شان را مشخص کنند.

 

بنابراین این فرزندان، پدر و مادرهایشان را بهترین دوستانشان می دانند و حتی مثل بچه ها از پدر و مادرشان مراقبت می کنند.

 

 

5. افرادی که دوران بچگی سختی را سپری کردند اعتماد به نفس پایینی دارند و خودشان را برای همه چیز سرزنش می کنند.

 

آنها همچنین به خاطر اشتباهات دیگران هم عذرخواهی می کنند.

 

 

6. اکثر بچه هایی که پدر و مادران سمی داشتند بدون اینکه بدانند عشق چیست بزرگ شده اند.

 

این فرزندان ازخود گذشتگی می کنند و از خواسته هایشان صرف نظر می کنند.

 

 

7. بچه هایی که در کودکی سرزنش می شوند در بزرگسالی دنیا را جای ترسناکی که پر از مشکلات است می دانند و احساس درماندگی می کنند.

 

آنها به دست آوردن استقلال را بسیار سخت می دانند.

 

 

8. بچه هایی که نگرشهای والدینشان درمورد بدن، سن و وزنشان را قبول می کنند، فکر می کنند اگر به اندازه کافی جذاب باشند دوست داشته می شوند.

 

9.بعضی خانواده ها رقابت بین بچه هایشان ایجاد می کنند. در این حالت یکی از بچه ها سوگلی می شود درحالیکه بقیه اینطور نیستند.

 

 

این شرایط باعث می شود نتوانند رابطه دوستانه ای با همدیگر داشته باشند.

 

 

10.بچه هایی که در خانواده سمی بزرگ می شوند اعتماد به نفس پایینی دارند و در بزرگسالی وابسته افرادی مثل پدر و مادر، همسر یا فرزندانشان می شوند و زندگی را بدون این افراد نمی خواهند.

 

 

 

11. بچه ای که در حال رشد است اشتباهات زیادی مرتکب می شود.

 

 

این موضوع در خانواده های مخرب اینطور است که هر اتفاق بدی که از طرف فرزند بیفتد گویا دنیا به آخر رسیده زیرا از نظر والدین آنها بچه های خوب این کارها را نمی کنند.

 

بنابراین در بزرگسالی خودشان را برای هر اشتباهی سرزنش می کنند.

 

 

12. هیچ چیز مثل مسخره کردن فرزندان توسط والدین بد نیست و اعتماد به نفس بچه ها را خراب نمی کند.

 

 

بعضی والدین، ظاهر، وزن، یا موقعیت فرزند را به مسخره می گیرند. اما به بچه هایشان اینطور می گویند که ما این کار را انجام می دهیم چون عاشقت هستیم.

 

 

13. بچه هایی که در خانواده های سمی بزرگ شده اند همیشه در نقش ناجی هستند و بدون اینکه از آنها کمک خواسته شود شروع به کمک کردن می کنند.

 

 

آنها خودشان را مسئول همه اتفاقات پیرامونشان می دانند.