برخی داروها روی چرخه رویش مو تاثیر می گذارند. رشد مو سه فاز دارد؛ فاز آناژن یا رشد که سه الی چهار سال طول می کشد، فاز کاتاژن یا گذر که چند هفته است و فاز تلوژن یا ریزش که مدت آن ۳ ۲ ماه است و در آن موها دوباره می ریزند و رویش موهای جدید آغاز می شود و شروع میشود.
داروها می توانند به دو نوع ریزش مو بینجامند؛ «تلوژن افلویم» و «آناژن افلویم». نوع اول که متداول تر هم است؛ اغلب بعد از ۴ ۲ ماه شروع از مصرف دارو، اتفاق می افتد. در این ریزش مو، روزانه بین ۲۰۰ ۱۵۰ تار مو می ریزد. نوع دوم ریزش مو بعد از مصرف دارو اما طی همان هفته اول رخ می دهد و اغلب بین افرادی که شیمی درمانی انجام می دهند، شایع تر است. شدت ریزش مو در پی استفاده از دارو، به دوز دارو و اینکه بیمار به آن حساسیت داشته باشد یا نه، بستگی دارد.
برخی از مهم ترین داروهایی که باعث ریزش مو می شوند، عبارتند از: رتینویید، بعضی آنتی بیوتیک ها، ضداسترس ها، قرص های ضدبارداری و داروهای ضدانعقاد.همچنین داروهایی که باعث می شوند دستگاه ایمنی بدن ضعیف شود، داروهایی که باعث پایین آمدن کلسترول می شوند، داروهای افزایش فشارخون، داروهای مخصوص افراد پارکینسونی، داروهای تیرویید، داروهایی که برای کم کردن وزن مصرف می شوند، داروهای استروییدی و داروهایی شیمی درمانی همزمان که سلول های سرطانی را از بین می برند،
می توانند در بعضی موارد باعث ریزش مو شوند. معمولا دو هفته بعد از مصرف داروهای شیمی درمانی نیز ریزش مو آغاز می شود اما این روند در یکی، دوماه آینده افزایش پیدا می کند. اگر بیمارانی که شیمی درمانی انجام می دهند، از داروهای ترکیبی استفاده کنند، ریزش موهایشان ۲ برابر می شود.فهرستی از داروهایی که هنگام شیمی درمانی باعث ریزش مو می شوند، عبارتند از: آدریامیسین، کاکتینومیاسین، استوپوساید، پکلیمی تاکسل و ویتورلباسلین.