وکیل ملکی، هزینه وکیل ملکی تهران

وکیل ملکی، هزینه وکیل ملکی تهران

اعتراف آل پاچینو پس از گذشت 40 سال!!

اعتراف آل پاچینو پس از گذشت 40 سال!!
«آل پاچینو»، بازیگر افسانه‌ای سینمای آمریكا اعتراف كرد، «فرانسیس فورد كوپولا» قصد اخراج وی از فیلم به‌یادمادنی «پدرخوانده» را داشته است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،‌ درحالیكه حدود چهار دهه از ساخت فیلم «پدرخوانده» كه از ماندگارترین فیلم‌های تاریخ سینماست می‌گذرد، آل پاچینو اذعان كرد، كوپولا قصد داشته وی را از این فیلم كنار بگذارد.
آل پاچینو كه در این فیلم نقش «مایكل كورلئونه» را بازی كرده است، اعتراف كرد، اگر وساطت «مارلون براندو» نبود، فرانسیس فورد كوپولا وی را از این پروژه فیلم كنار می‌گذاشت.
این بازیگر 70 ساله در گفت‌وگو با «لری كینگ» در شبكه سی.ان.ان گفت: «مارلون براندو منبع الهام من بود و هنگام بازی در كنار وی بسیار راحت بودم. اگر حمایت او نبود، من از فهرست بازیگران این فیلم حذف می‌شدم.»
آل پاچینو كه برای بازی در فیلم «پدرخوانده» نامزد جایزه اسكار شده بود در ادامه گفت: «كوپولا تصور می‌كرد كه من برای نقش كورلئونه مناسب نیستم. اما آنچه موجب ماندن من شد، صحنه مربوط به رستوران در فیلم است كه بعد از فیلم‌برداری با بازی من موافقت كردند.»
پاچینو با نام كامل «آلفردو جیمز پاچینو» و نام مستعار «سانی» متولد 25 آوریل 1940 در نیویورك است. ورود او به عرصه بازیگری را باید سال 1969 دانست.
در سال 1973 او در فیلم‌های مترسک و سر پیکو بازی کرد. در مترسک نقش آدمی سرگشته را داشت که در پی هویت خویش است و در سر پیکو نیز یک پاچینوی تمام عیار بود. وی در این فیلم نقش فرانک سر پیکو افسر پلیسی را بازی کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا می‌کند. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد، اما باز هم این جایزه نصیبش نشد. با این حال منتقدان، جایزه گلدن گلوب را به سبب بازی در سر پیکو به وی اهدا کردند.
از دیگر بازی‌های چشمگیر پاچینو می‌توان به حضورش در فیلم‌های پدرخوانده 2 (1974)، بعد از ظهر سگی (1975) و عدالت برای همه (1979) اشاره کرد. پاچینو برای بازی در همه این فیلم‌ها نامزد اسکار شد ولی بدان دست نیافت. او می‌گوید: «من برای اسکار بازی نمی‌کنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمی‌توانم رهایش کنم».
او برای بازی در فیلم‌هایی چون کرامر علیه کرامر (1979)، اینک آخرالزمان و متولد چهارم جولای (1989) دعوت شد ولی او این پیشنهادها را قبول نکرد. هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد.»
از فیلم‌های معروف او در این دهه می‌توان به دیک تریسی، پدرخوانده (1990)، فرانکی و جانی (1991)، گلن گری گلن راس (1992)، راه کارلیتو (1993)، مخمصه (1995)، تالار شهر (1996)، وکیل مدافع شیطان، دنی براسکو (1997) و خودی (فیلم) (1998) اشاره کرد. اما برترین فیلم او در این دهه، بوی خوش زن در سال 1992 است که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد. او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان می‌کند.
دهه1990 را برای باید دهه نوینی برای پاچینو دانست، زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب (1985) مبتلا به ذات الریه شد و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود، در فیلم دریای عشق (1989) بار دیگر خوش درخشید.
علاوه بر جایزه اسکار، جایزه گلدن گلوب نیز برای این فیلم از سوی منتقدان، به او اعطا شد. زمانی که نقش شیطان در فیلم وکیل مدافع شیطان (1997) را ایفا کرد، همه بزرگان، نامداران و تماشاگران سینما و مردم عادی او را نابغه خواندند.
در سال1996 از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پیش از آن نیز از سوی فستیوال بین المللی فیلم سن سباستین اسپانیا، جایزه مشابهی به او اهدا شد.
او در سال 2002 در فیلم بی‌خوابی نقش یک کارآگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفه‌ای است. تاجر ونیزی (2004) را باید بهترین فیلم او از سال 2000 به بعد دانست. آل پاچینو از 19 ماه اكتبر با نمایش تاجر ونیزی به صحنه تئاتر برادوی می رود.