آنتی اكسیدانها و پیشگیری از سرطان

رادیكالهای آزاد، مولكولهایی اند كه آخرین لایه الكترونی آنها تكمیل نبوده و به همین دلیل به لحاظ شیمیایی فعالتر از دیگر مولكولها می باشند.
تماس با برخی از عوامل محیطی مانند دود سیگار یا تشعشعات از جمله تابش بیش از حد نور خورشید می تواند منجر به تشكیل مولكولهای ناپایدار یا همان رادیكالهای آزاد شود. مهمترین شكل رادیكالهای آزاد در بدن انسان ، اكسیژن است .

زمانی كه مولكول اكسیژن ( o2 ) از نظر الكتریكی شارژ می شود، تبدیل به رادیكال آزاد شده و تمایل دارد كه الكترونها را از دیگر مولكولها برباید. این پدیده باعث آسیب رسیدن به دی ان ای ( dna ) و دیگر مولكولها می شود. با گذشت زمان، این آسیبها ممكن است برگشت ناپذیر شده و منجر به بیماریهایی از قبیل سرطان، بیماریهای قلبی و دیگر بیماریها شود. آنتی اكسیدانها با خنثی كردن بار الكتریكی رادیكالهای آزاد، مانع از ربودن الكترونها از دیگر مولكولها می
شوند. آنتی اكسیدانها موجب تقویت سامانه دفاعی بدن شده و از میزان ابتلا به سكته ها و عفونتها می كاهد.