این فیلم که با مضمون اجتماعی و همچنین با طنز مایه های سینمایی به چرخه ی اکران رسید، فیلمی است که نگاه تازه ای را به سمت سینما هدایت می کند، نگاهی که تیرگی و فاصله اجتماعی را از درون ارتباط متقابل مردم و سینما بیرون می کشد و تصویری تازه و روشن را برای سینما و مخاطبانش می سازد.
فیلم “فرشته ها با هم می آیند”، نگاه عمیقی به رویدادهای اجتماعی دارد و در این فیلم کارگردان با حضور یک روحانی متعهد و با اخلاق در فیلمش که گرایش فرهنگی – هنری نیز دارد، داستان فیلم را به سمتی می برد که آغاز دیدگاه منطقی و آرامی در سینمای ایران است و در واقع کارگردان با بهره گیری از شخصیتهای عرفانی – مذهبی می خواهد مخاطبان سینما را دلگرم کند و دیدگاه منفی بسیاری از مردم جامعه را از متن سینمای ملی ایران حذف کرده و مخاطبان را با سینما آشتی دهد.
حامد محمدی کارگردان این فیلم، گریز خوبی به پرداختن در خصوص محتوایی با محوریت مذهب و روحانیت داشته، این کارگردان در فیلمش طنز تلخ اجتماعی را به تصویر کشیده و با فیلمی انسان مدارانه، اثری روان و یک دست را در کارنامه ی هنری خود رقم زده است.
بسیاری از مردم جامعه دیدگاه منفی و سردی نسبت به سینما و سینماگران ایرانی دارند و خلق چنین آثاری مخاطبان را برآن می دارد که با سینما دوستانه تر همراه شوند و آن را بپذیرند.
فیلم های بسیاری در این خصوص ساخته شده که تولید اینگونه در سینمای ایران، اتفاق قابل تامل و ارزشمندی است، فیلمهایی همچون “طلا و مس”، “زیر نور ماه”، “”، “سر به مهر” و . . . . . که ساخت و تولید این فیلمها به طور مشخص رابطه مخاطبان با سینما را عمیق تر می کند.
متاسفانه بیشتر فیلم های تولید شده ی اواخر دهه ی 80 با موضوع های منفی همچون طلاق، خیانت و . . . . . ساخته شده و انعکاس منفی نیز در بین مخاطبان سینما داشته است و در این میان نیز تولید فیلم هایی همچون “فرشته ها با هم می آیند” در دهه ی حاضر می تواند پلی باشد برای گذر سینمادوستان برای رسیدن به سینما و در این شرایط مجالی باقی است تا سینمای ملی ایران از فیلمنامه های منفی، تیره و نگران کننده فاصله گرفته و به سمت سینمای معناگرای انسانی حرکت کند.