به گزارش ایران ناز این کهکشان از پشت یک خوشه بزرگ عبور کرده و این خوشه مثل یک لنز بسیار بزرگ عمل کرده و این نور را 15 برابر کرده است و برای ما یک نگاه اجمالی از نخستین روزهای کیهان فراهم کرده است.
در تصویر بالا بزرگنمایی جزئی نشان دهنده جزئیات کهکشان MACS 1149-JD و بزرگنمایی عمیق در تصویر سمت راست پایین به چشم می خورد. این کهکشان بسیار دور در یک دوره زمانی مهم وجود داشته است، وقتی که کیهان از دوره ای که به اصطلاح قرون تاریک نامیده می شود عبور کرده است. در طول این دوره کیهان از دوره تاریک و بی ستاره به دوره ای پر از کهکشان حرکت کرده است. کشف این کهکشان کوچک و کم نور دریچه ای را به عمیق ترین و دوردست ترین دوره های تاریخ کیهانی باز می کند.
وی ژنگ محقق اصلی دپارتمان فیزیک و نجوم دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور اظهار داشت: این کهکشان دورترین جسمی است که ما تاکنون با قطعیت بالا مشاهده کرده ایم. مطالعات آینده روی این کهکشان و کهکشانهای مشابهی که امیدواریم کشف کنیم به ما این امکان را می دهد که نخستین اجسام کیهانی و چگونگی خاتمه قرون تاریک کیهان را مورد بررسی قرار دهیم.
یعنی نوری که توسط طیف سنج ثبت می شود طول موجی بلن دتر و بسامدی کمتر از نور گسیل شده از منبع دارد. به طور مثال این پدیده هنگامی رخ میدهد که منبع تولید نور در حال دور شدن از بیننده باشد. اجسام در فاصله های بسیار دور فراتر از حساسیت آشکار سازی تلسکوپهای امروزی هستند و ستاره شناسان برای گرفتن نوری از این اجسام قدیمی صرفا بر همگرایی گرانشی اتکا می کنند.
همگرایی گرانشی هنگامی روی میدهد که نور یک چشمه درخشان بسیار دور (مانند یک اختروش) در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری (مانند یک خوشهٔ کهکشانی) بگذرد و مسیرش خمیده شود. جسم میانی عدسی گرانشی نامیده میشود. این پدیده یکی از پیشبینیهای نظریه نسبیت عام انیشتین است. براساس مشاهدات هابل و اسپیتزر، ستاره شناسان دریافتند که این کهکشان کوچک و فشرده بوده و جرم آن حدود 1 درصد از جرم کهکشان راه شیری است.
تلسکوپ فضایی اسپیتزر یک تلسکوپ فضایی در طول موج مادون قرمز است. این چهارمین پروژه از آخرین پروژه بزرگ ناسا است. در حال حاضر تیم نجومی این تلسکوپ تحت سرپرستی دکتر رابرت گوترموث از مرکز فیزیک نجومی هاروارد-اسمیتسونیان اداره میشود. تلسکوپ فضایی هابل در آوریل سال 1990 میلادی به فضا پرتاب شد. هابل در طول این سالها با نمایان کردن جلوههای شگفتانگیزی از کیهان پاسخگوی سوالات متعدد ستاره شناسان بوده است.