بی تو در سکوت سرد این اتاق

دلخوش به آواز جیر جیرک های ته باغ شدم

شاید او هم از تنهایی و چشم انتظاری می نالد

کمی که دقت می کنم

خوب تر می شنوم

صدای خسته باد را هم می شنوم

که از پشت پنجره به شیشه ی نمناک اتاق می کوبد

من تو را صدا می زنم

آنها که را؟

گوش کن!

آری

برگ درختان هم با خش خش گاه و بی گاه خود

کسی را صدا می زنند

چقدر سخت است و غم بار

که در این سرای بی کسی

هر کس صدا می زند کسی

کِی شود با کسی

فقط خدا می داند

اثری زیبا از ساحلی

اثری زیبا از ساحلی