بازی های نوستالژی که میلیون ها دلار می ارزند

بازی های نوستالژی که میلیون ها دلار می ارزند

 

باید بازی های کامپیوتری که در گذشته بازی میکردیم را به یاد داشته باشید.بازی های نوستالژی که همه ما با آنها خاطره داریم.

 

وقتی روبرتو دیلن ۱۲ سال پیش شروع به جمع‌آوری بازی‌ های ویدیویی قدیمی کرد، سایت‌های مزایده را زیر و رو کرد و با افرادی که تفننی بازی می‌کردند، ارتباط گرفت و بدین صورت آرشیوی شخصی را گردآوری کرد که حالا صدها عنوان بازی در آن دیده می‌شود. در آن زمان بین مجموعه‌داران اتفاق نظر بود که خریدن بازی‌ های ویدیویی قدیمی یک مُد زودگذر است.

 

دیلن توضیح می‌دهد که اکثر مجموعه‌داران نسبت به بازی‌های زمان کودکی‌شان حس نوستالژی داشتند. «کسی فکر نمی‌کرد بازی‌ها تبدیل به نشانه‌هایی از گذشته شوند که بخواهیم از آن‌ها محافظت و نگه‌داری کنیم.»

 

*نسخه ای از بازی «افسانه زلدا» که به مبلغ ۸۷۰ هزار دلار به فروش رفت

ولی این وضع در حال تغییر است. در ماه اوت، یک نسخه بازنشده از «برادران سوپرماریو» که در سال ۱۹۸۵ منتشر شده بود، با ثبت رکوردی جهانی معادل ۲ میلیون دلار به فروش رفت.

 

این بازی که در اصل برای کنسول نینتندو تولید شده بود، سومین بازی آنتیک بود که ظرف یک ماه رکورد گران‌ترین بازی را می‌شکست.

 

چند هفته قبل از آن، یک نسخه‌ی بازنشده از «Super Mario 64» تولید سال ۱۹۹۶، گران‌ترین بازی فروش‌رفته در یک حراجی شد و ۱.۵ میلیون دلار به فروش رفت.

 

این بازی، رکوردی را که دو روز قبل، نسخه‌ی سال ۱۹۸۷ «افسانه‌ی زلدا» به مبلغ ۸۷۰ هزار دلار به نام خود ثبت کرده بود، می‌شکست.

 

 

*یک مشتری، بازی «پوکمون» را در سال ۱۹۹۹ در توکیو خریداری می کند

بازار بازی‌های آنتیک در حال تکامل است و مراکز مزایده و سرویس‌های امتیازدهی به بازی‌ها نظیر Wata Games این فرآیند را تسریع می‌کنند.

 

(Wata به بازی سوپرماریو بر مبنای وضعیت و سلامت محفظه و کارتریج امتیاز ۹.۸ از ۱۰ را داده بود.) حالا فقط کافی است که یک کارشناس سرش را به نشانه تایید تکان بدهد، آن وقت است که یک نسخه از «پوکمون» که در حراج خانگی خریده شده، تبدیل به یک سرمایه‌گذاری با ارزش صدها هزار دلار بشود.

 

مجموعه‌داری فقط سرگرمی دیلن نیست، بلکه بخشی از شغل اوست. او بنیانگذار و نمایشگاه‌گردان موزه‌ی بازی‌های کامپیوتری دانشگاه جیمز کوک در سنگاپور است. دیلن می‌گوید بازی‌های ویدیویی تبدیل به نوعی یادگار مدرن شده‌اند؛ یادگاری که با نوستالژی، فرهنگ عامه و تاریخچه‌ی تکنولوژی در هم تنیده شده است.

 

*نسخه ۱.۵ میلیون دلاری Super Mario 64

البته هر کسی که یک عنوان بازی نینتندو یا سگا دارد، نباید فکر کند پول هنگفتی نصیبش خواهد شد. عوامل بسیاری تعیین‌کننده‌ی ارزش یک بازی ویدیویی هستند.

 

عواملی نظیر تعداد نسخه تولید شده، جایی که اولین بار بازی در آنجا منتشر شده و این که آیا کارتریج بازی در محفظه‌ی اوریجینال‌اش قرار دارد یا نه. دیلن توضیح می‌دهد که وقتی یک بازی را باز کنید، ارزشش نصف می‌شود.

 

به گفته‌ی ایلیانا بادنر-هورواث، سرپرست بازاریابی در Macy and Sons علاقه به بازی‌های آنتیک بازتاب تمایل سرمایه‌گذاران آنلاین برای دارایی‌های غیرسنتی است.

 

او می‌گوید: «اخیراً شاهد افزایش تقاضا از طرف مشتری‌هایمان برای اجناس منحصربه‌فرد و نادر بوده‌ایم. ما فکر می‌کنیم که مردم همیشه در دارایی‌های سنتی همچون سهام و ملک سرمایه‌گذاری خواهند کرد ولی دارایی‌های جایگزین همانی هستند که مشتریان ما به دنبالش می‌گردند.»

 

با حرکت به سمت فروش‌های صرفاً دیجیتال ـ از طریق پلتفرم‌هایی مثل Steam یا PlayStation Network و یا Nintendo Direct ـ آینده‌‌ی مجموعه‌داری بازی‌های ویدیویی در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد و احتمالا داشتن نسخه‌ی فیزیکی بازی‌ها به خاطره‌ها خواهد پیوست.

 

اما توسعه‌دهندگان بازی‌ها توجه خود را معطوف نسل بعدی سرمایه‌گذاران کرده‌اند. برخی از این توسعه‌دهندگان، نسخه‌های خاصی را منتشر کرده‌اند که شامل طرح‌های هنری، موسیقی متن و یا ضمیمه‌های اختصاصی می‌شود.

 

برخی دیگر از این بازی‌سازها، هدیه‌های فیزیکی هم ارائه می‌دهند: Ubisoft اخیراً یک نسخه‌ی ۸۰۰ دلاری از بازی «Assassin’s Creed: Origins» را منتشر کرد که شامل یک تندیس رِزین ۷۵ سانتی متری از شخصیت اصلی، لیتوگراف‌های امضاشده توسط هنرمندان استودیو و یک نقشه‌ی طراحی‌شده با دست را شامل می‌شد.

 

با تبدیل فروش دیجیتال به استاندارد دنیای بازی‌های ویدیویی، دیلن معتقد است که این بازی‌های قابل لمس تبدیل به اجناسی باارزش برای مجموعه‌داران بشوند. ولی دیلن قصد ندارد به این زودی‌ها بازی‌هایش را بفروشد: «من امیدوارم که روزی بتوانم بازی‌هایم را به کسی بدهم که قدرشان را بداند.»