آیا می دانستید کفش های پاشنه بلند در ابتدا برای مردان طراحی شده بود؟ آیا می توانید این جمله را باور کنید؟
امروزه کفش های پاشنه بلند با استایل زنانه مرتبط است. با این حال، مردان مدت ها قبل از اینکه زنان شروع به پوشیدن کفش های پاشنه بلند کنند، کفش پاشنه دار می پوشیدند.
کفش های پاشنه بلند برای اولین بار توسط سربازان ایرانی در قرن دهم برای بلند کردن و بالا بردن پاهای خود پوشیده شد و در هنگام پرتاب تیر و کمان به آنها کمک می کرد.
از آن زمان کفش های پاشنه بلند مردانه نمادی از موقعیت اجتماعی بالا، قدرت نظامی و مد روز بودن آنها بود.
سپس سوارکاران ایرانی نیز کفش های پاشنه یک اینچی می پوشیدند تا نمادی از ثروت و قدرت باشد.
سربازان و مهاجران ایرانی ترند کفش را به اروپا بردند که مد روز محسوب می شد.
بعدها اشراف اروپایی، آن را به عنوان یک تاکتیک نظامی قدرتمند برای بلندتر نشان دادن اتخاذ کردند.
در زمان سلطنت او تصور می شد که هرچه کفش پاشنه بلندتر و قرمزتر باشد، صاحب آن قدرتمندتر است.
با این حال او قانونی را در سال 1670 تصویب کرد که فقط اشراف باید کفش پاشنه بلند بپوشند.
پادشاه از کفش هایی با پاشنه یا کف قرمز استفاده می کرد. اعضای دربار او نیز مجاز به پوشیدن کفش پاشنه دار قرمز بودند.
در آن زمان، زنان تمایل داشتند عناصر مردانه را در مُد به کار بگیرند مانند کوتاه کردن مو و پوشیدن کلاه.
بنابراین کفش پاشنه بلند را هم به عنوان یکی دیگر از سبک های مردانه اتخاذ کردند و شروع به پوشیدن آن کردند.
پاشنه های زنانه، باریک تر، زیبا، تزئینی تر و بلندتر از کفش های پاشنه بلند مردانه بود.