6 غذا به عنوان اکسیر جوانی

این مواد خوراکی به اکسیر جوانی شهرت یافته است :روغن زیتون، ماست، ماهی، شكلات، آجیل و توت سیاه

1- روغن زیتون: چهار دهه پیش نتیجه مطالعات محققان 7 كشور به این نتیجه دست یافت كه چربی های اشباع نشده تك ظرفیتی در زیتون به طور بارزی باعث كاهش سرعت ابتلا به بیماری های قلبی و سرطان می شوند. اكنون ما می دانیم كه روغن زیتون دارای پلی فنول ها و آنتی اكسیدان های قوی می باشد كه مانع ابتلا به بیماری های مرتبط با سن فرد  می شود.

2- ماست: در دهه 1970 شایع شد كه تعداد افراد بالای صد سال در جورجیا بیشتر از سایر كشورها است و گزارشات آن زمان اعلام كرد كه علت این امر یعنی طول عمر زیاد خوردن ماست است. غذایی كه در تمام رژیم های غذایی مردم جورجیا وجود دارد. در حالی كه به طور مستقیم قدرت معجزه آسای ماست هنوز ثابت نشده بود. ماست منبع غنی از كلسیم است كه مانع ابتلا به پوکی استخوان می شود و كمك موثری در حفظ سلامت دستگاه گوارش است و خطر ابتلا به بیماری های گوارشی مرتبط با سن را كاهش می دهد.

3- ماهی: سی سال پیش محققان شروع به مطالعه در مورد علت عدم ابتلای بومیان آلاسكا به بیماری های قلبی كردند. اكنون دانشمندان می دانند كه علت این امر مصرف فوق العاده زیاد ماهی توسط آنها بوده است. ماهی منبع فراوان از روغن امگا- 3 است كه مانع رسوب كلسترول در شریان ها و آریتمی قلبی می گردد.

4- شكلات: در بین مردم كنا از جزیره سان بلاس، دور از سواحل پاناما، سرعت ابتلا به بیماری های قلبی 9 برابر كمتر از مردم خود پاناما می باشد . و اما دلیل؟! مردم كنا نوعی نوشیدنی كه سرشار از كاكائو می باشد را به مقدار زیاد مصرف می كنند. كاكائو منبعی غنی از پلی فنول ها می باشد كه سلامت عملكرد رگ های خونی را حفظ می كنند و در نتیجه خطر ابتلا به فشار خون ، دیابت نوع دو و بیماری های كلیوی را كاهش می دهد.

5- آجیل: مطالعات نشان می دهد افرادی كه آجیل می خورند به طور متوسط 2.5 سال بیشتر عمر می كنند. آجیل منبع غنی از روغن های اشباع نشده است و بنابراین خاصیتی شبیه روغن زیتون دارد. همچنین حاوی مقدار قابل توجهی ویتامین، مواد معدنی و آنتی اكسیدان ها می باشد.

6- توت سیاه: در یك مطالعه برجسته كه در سال 1999 به چاپ رسید محققان تاثیر مصرف توت را در افزایش طول عمر موش های آزمایشگاهی نشان دادند. كه این تاثیر درمورد انسان نیز صدق می كند. تركیبات موجود در توت التهاب و آسیب های بافتی را تسكین می دهند، همچنین مانع كاهش حافظه و عملكرد مغزی می شوند.