شما نمیتوانید توقع داشته باشید تمام جمع مطابق نظر شما رفتار کنند. بنابر این لازم است حد و حدود خود را بشناسید. شما فردی هستید مثل تمام افراد دیگر. نباید در بحث از کسی انتظار بیجا داشته باشید. از افراد همانقدر توقع داشته باشید که در توانایی آنهاست.
برای نظرتان دلیل بیاورید. اگر گفتههای شما به ضرر کسی تمام شد که مقابلتان نشسته سعی کنید با او همدلی کنید. برای مثال اگر نمیخواهید با همسرتان به مهمانی بروید اول به طور قاطع بگویید: «من دوست ندارم بیایم» بعد دلیل واقعی بیاورید: «چون باید به دوستم که بیمار است سر بزنم.» سپس همدلی کنید: «میدانم که تو دوست داری بروی و من معذرت میخواهم.»
قاطعیت با پرخاشگری فرق داردمهمترین چالش در بحث قاطعیت است. اگر در به خرج دادن رفتار قاطع دقت نشود ممکن است به پرخاشگری تعبیر شود. اما این دو تفاوت اساسی با هم دارند. کسی که قاطع است دوستداشتنی است. او با اعتماد به نفسی که دارد میتواند حرف خود را بزند و حق خود را بدون ضایع کردن حق دیگران بگیرد. او میتواند درباره نظرات و مشکلاتش حرف بزند و چیزی که میخواهد را بیان کند. کسی که قاطعیت دارد مورد احترام دیگران قرار میگیرد چون یاد گرفته نظرش را با احترام کامل بگوید.
اما پرخاشگری یک بحث دیگر است. انسان پرخاشگر خودخواه است. به دیگران توجهی ندارد و فقط به خودش فکر میکند. او نظراتش را به جای احترام با عصبانیت بیان میکند. شاید فرد با پرخاشگری بتواند نظر خود را به کرسی بنشاند اما دیگران را ناراحت میکند و تاثیر بدی بر دیگران میگذارد. بنابراین اولین قدم برای داشتن قاطعیت و نظر دادن درست این است که احترام خود و دیگران را حفظ کنید.
سعی کنید در بحث به حرفهای دیگران خوب گوش دهید. سپس آنها را طبقهبندی کنید و جمعبندی نهایی را ارائه دهید. این کار باعث میشود بحث درست پیش برود. این جمع بندی نباید شکل تخریب بگیرد. حرف نفر مقابل را با صداقت و صمیمیت جمعآوری و بیان کنید نکته ی جالبی است.