در این روش از کپسولی حاوی سلولهای انسانی استفاده میشود که به مداری تنظیم کننده متصل شده اند. این سلولها حاوی ژنهای به خصوصی هستند که منجر به تولید پروتینهای خاصی میشوند. هنگامی که این کپسول ایمپلنت میشود مدار درون آن به طور پیوسته میزان چربی خون فرد را اندازه گیری میکند. وقتی این مدار چربی خون را به حد کافی بالا را تشخیص دهد موجب آزاد شدن هورمونهایی میشود که حس سیری را به فرد منتقل میکنند و انتقال پیدا میکند،
در آزمایش که این گروه انجام دادند این کپسول در بدن موشی آزمایشگاهی ایمپلنت شد و موش تحت رژیم غذایی غنی از چربی قرار گرفت. در نتیجه عملکرد این کپسول موش نه تنها چاق نشد بلکه حتی تحت این رژیم پر کالری شروع به لاغر شدن کرد.
با اینهمه به گفته گروه پژوهشی، این فناوری تا رسیدن به بدن انسان و کاربردهای معمول سالهای زیادی فاصله دارد، ولی پروفسور Fussenegger که هدایت این تیم را برعهده داشت، امیدوار است که روزی این روش جایگزین روشهای معمول و مهاجمی همچون لیپوساکشن یا بند گذاری روی معده شود.