از دست دادن میل جنسی در زنان و راهای درمان آن!

زندگی بدون تمایل جنسی!

از دست رفتن میل جنسی یكی از شایع ترین اختلالات آمیزشی است كه زنان زیادی را در سنین مختلف درگیر می كند.

برخلاف مردان كه عدم توانایی نعوظ شایع ترین مشكل جنسی آنها می باشد، در مورد زنان تركیبی از مسائل فیزیكی و روحی باعث ایجاد اختلال در میل جنسی می شود و این چیزی است كه به راحتی با تجویز یك دارو، درمان پذیر نخواهد بود. اما امروزه به كمك درمان های مختلف ، امكان بازگشت این غریزه به حالت طبیعی را تا حدودی امكان پذیر كرده اند.

از دست دادن میل جنسی چیست؟

برخلاف تصور عامه، متخصصان معتقدند كه آمیزش جنسی متوالی تاثیری بر میل جنسی و یا خشنودی از آن ندارد. بعضی ها معتقدند كه میل جنسی چیزی فراتر از مشكل مربوط به كاهش این میل است. انگیزش جنسی یك مولفه بیولوژیكی از امیال است كه بازتاب آن به صورت میل جنسی خود انگیز شامل تفكر جنسی، تخیل شهوت‌زا و رویا بروز می‌كند. در واقع نتیجه سیگنال بدن چیزی مشابه كردار جنسی است.

میل و انگیزش جنسی به طور طبیعی با افزایش سن كاهش می یابد. اما میل جنسی تركیبی از فاكتورهای روانی و بین فردی را نیز در بر می‌گیرد كه در مجموع باعث آمادگی برای انجام آمیزش است. بالاتر و فراتر از شهوت چیزی مشابه صمیمیت در روابط باعث ایجاد آمادگی برای آمیزش جنسی می شود. به عنوان مثال اگر شما از همسر خود ناراحت باشید ، ممكن است در آن برهه زمانی دچار شهوت شوید ولی حاضر نخواهید بود به همسر خود نزدیك شوید.

بنابراین تمامی جنبه های موثر در میل جنسی باید مورد آزمایش قرار گیرد تا دلیل اصلی مشكل مشخص شود. شایع ترین عوامل از دست رفتن میل جنسی در زنان عبارتند از:

1- مشكلات روابط بین فردی: مسائل عملكردی همسر، عدم رضایت روحی در روابط، تولد فرزند و تبدیل شدن به پرستار كودك باعث كاهش میل جنسی می شود.

2-تاثیرات اجتماعی فرهنگی: استرس‌های شغلی، فشار همگنان و تصاویر رسانه ای از جنسیت می‌تواند به طور منفی میل جنسی را تحت تاثیر قرار دهد.

3-كاهش تستسترون: هورمون تستسترون میل جنسی مردان و زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سطح تستسترون در دهه 20 زندگی زنان در اوج مقدار خود می‌باشد و سپس به موازات افزایش سن مقدار آن نیز به طور متوالی كاهش خواهد یافت تا دوران یائسگی شروع شود، هر چند كه دوران یائسگی نیز پایان میل جنسی در همه زنان نیست.

4-مشكلات بالینی: بیماری‌های روحی مثل افسردگی یا اختلالات تیروئیدی، اندرومتروز و یا فیبرویدز میل جنسی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

5-داروها: بعضی داروها مثل داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای كاهنده فشار خون و داروهای ضد بارداری خوراكی باعث كاهش میل جنسی می شود. 6-سن: سطح خون حاوی آندروژن به موازات افزایش سن مدام در حال كاهش خواهد بود.

راه درمان

بدلیل اینكه این اختلال حاصل تركیبی از مسائل فیزیكی و روحی است، لذا تركیبی از درمان ها برای رفع این اختلال لازم است.

1- مشاوره فردی/ درمان جنسی: درمان جنسی برای افراد و زوجین بسیار موثر است. عدم میل جنسی معمولا هر دو طرف را تحت تاثیر قرار می دهد و لذا مشاوره هر دو می تواند بسیار موثر و مفید واقع شود.

2-تعویض داروها و یا تغییر در میزان مصرف: اگر دلیل اصلی اختلال داروها باشد، تغییر در نوع دارو و استفاده از درمانهای جایگزین توصیه می شود. به عنوان مثال اگر داروهای ضد بارداری خوراكی باعث كاهش سطح تستسترون شده می توان از روش های دیگر ضد بارداری كه غیر هورمونی است استفاده كرد.

3-توجه به مشكلات بالینی: درمان امراض خاص مثل فیبروئید به كمك جراحی می تواند مفید باشد.

4-استروژن های واژنی: در زنان یائسه، خشكی واژن كه دلیل اصلی عدم رضایت از آمیزش است به كمك كرم استروژن واژنی قابل درمان است.

5-درمان تستسترون: با اینكه هورمون یا داروی خاصی برای درمان مشكلات جنسی وجود ندارد، اما بعضی متخصصان زنان و زایمان استفاده از این هورمون را برای افزایش سطح آن به حد طبیعی پیشنهاد می كنند.