باشگاه جوانی برنا/موزه و خانه مقدم در آغاز، عمارتی بزرگ و مجلل و محل سکونت خاندان محمدتقیخان احتسابالملک از صاحب منصبان مشهور دربار قاجاریه بوده که بعدها در اختیار محسن مقدم، استاد باستانشناسی دانشگاه تهران، قرار میگیرد.
محسن مقدم در اروپا در رشته نقاشی، تاریخ هنر و باستان شناسی تحصیل کرد و پس از بازگشت به ایران در تاسیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و گروه باستان شناسی مشارکت بسیار فعال و نقش تعیین کنندهای ایفا کرد.
او به همراه همسر فرانسویاش در خانه پدری خود در تهران ساکن شد. محسن مقدم و همسرش "سلما" که کارمند کتابخانه و موزه ملی ایران بوده در کنار فعالیتهای علمی، آثار و اشیاء فراوانی را با هدف حفظ میراث فرهنگی و تاریخی ایران گردآوری کردند.
آنها، این آثار و اشیای ارزشمند را به طرزی زیبا در جای جای اتاقها و فضاهای عمارت قدیمی خاندان خود نصب و به نمایش گذاشتند. وی خانه خود را بعد از مرگش برای دانشگاه تهران وقف میکند و دانشگاه تهران هم این خانه را به همراه بقیه میراث ارزشمندش در سال 1388 به موزه تبدیل می کند.
وی ادامه میدهد: برخی از این اشیای گران قیمت و تاریخی به صورت غیرمنقول، در داخل خانه نصب شده، مثل کاشیها و ظروف زرین فام که متعلق به قرون سوم و چهارم هجری به بعد است. همچنین اشیای منقولی که قدمت آنها به هزاره پنجم قبل از میلاد تا دوره قاجار میرسد و شامل اشیای تاریخی مثل سفال، فلز و مجموعهای گسترده از پارچههایی که از دوران هخامنشی تا اواخر دوره معاصر می شود.
این اشیای گرانبها از لحاظ قیمتگذاری مجموعهداران، هر کدام دارای قیمتی خاص هستند، اما مجموعهای که در داخل این خانه جمع شده، نسبت به مجموعههای دیگر این استاد دانشگاه از ارزش بالاتری برخوردار است.
در مجله "سپید و سیاه" که از جمله نشریههای قدیمی ایران به شمار میرود، مقالهای از پروفسور پوپ از کتابش با عنوان "بررسی هنرهای ایران" جلد 11 به همراه مقالهای از اسماعیل جمشیدی (خبرنگار آن زمان)، چاپ شده که خانه مقدم را به عنوان گرانترین خانه جهان معرفی کردهاند.
"زینب حقی مقدم" کارشناس میراث فرهنگی در گفتوگویی ضمن اشاره به ارزشمندی موزه مقدم و دادن لقب گرانترین خانه جهان به این خانه، درباره ویژگیهای منحصر به فرد آن میگوید: قبل از انقلاب برخی شبکههای خارجی، گزارشهایی از این خانه ارائه دادند و چند مقاله نیز در مجلات و ژورنالهای معتبر در مورد آن چاپ شده است. این خانه از این جهت گران قیمت است که این استاد دانشگاه پس از مستقر شدن در این خانه، شروع به جمعآوری مجموعههای تاریخی کرده که کلکسیونهای داخل موزه به جا مانده از این اقدام وی است.
این کارشناس، به ساخت برخی قسمتهای این موزه به دست مقدم حتی تا ساعات پایانی عمرش اشاره میکند و توضیح میدهد: دیواری بین اندرونی و بیرونی خانه بوده که بعدها با کمک دانشجوهایش، آن را به صورت برجی به سبگ گوتیک میسازد که نمای ظاهری آن، اروپایی است اما در داخل از مقرنس کاری و تزیینات کاملا ایرانی استفاده کرده است.
کنار همین برج، ایوانی به نام "قاجار" قرار دارد و در ساخت آن، از تکه کاشیهای قدیمی که از قصرهای دوره قاجار به جا مانده بوده، استفاده شده است. برخی از این کاشیها متعلق به حمام فتحعلی شاه قاجار و تعدادی نیز متعلق به دوره زندیه است (که مشخص نیست از کجا آورده شده) که همراه خودش میآورده و بر روی دیوارها نصب کرده است. این ایوان، شامل حوضچهای مرمری متعلق به حمام فتحعلی شاه و ستون و کاشی هایی از کاخ خواهر ناصرالدین شاه است.
استخری که روبروی ایوان قاجار قرار دارد نیز با الهام از باغ الحمراء که کاخی متعلق به دوران صدر اسلام است، ساخته شده؛ ایده او برای ساخت این استخر با سبک ذکر شده، این است که در ساخت کاخ الحمراء، از معماری اصیل ایرانی بهره گرفته شده و برای زنده نگه داشتن این نوع معماری، این استاد این استخر را در خانهاش درست می کند.
همچنین کاشیهایی که در بخش حوضخانه خانه مورد استفاده قرار گرفته است، بسیار ارزشمندتر نسبت به کاشیهایی است که در حیاط خانه قرار دارند، چرا که این کاشیها متعلق به قرون 3 و 4 و صدر اسلام میشود. گفتنی است برخی از آثار بویژه کاشی های کار شده در محوطه این خانه در معرض تخریب است و موزه مقدم در خیابان امام خمینی (ره) پایتخت قرار دارد.