برای انجام عمل معالجه ریشه لازم است تا
دندانپزشک به مدخل کانالها و در نهایت به انتهای ریشه دس
ترسی پیدا کند. به همین علت،
دندان
پزشک مجبور است قسمتی از
دندان را هرچند
که سالم باشد، تراش دهد و این کار به تضعیف
دندان میانجامد.
در عمل معالجه ریشه ضمن تراش قسمتی از تاج
دندان، کانال
دندان نیز به منظور حذف میکروارگانیسمها تخلیه، گشاد و تمیز میشود. این به آن معنا است
که نسج
زنده داخل کانال خارج میشود و به جای آن مادهای قرار میگیرد
که با نسج طبیعی از جهت خصوصیات فیزیکی، کاملا متفاوت است و به طور قطع نسج باقیمانده را نیز تحت تاثیر قرار میدهد و با ساختمان
دندان قبل از
درمان تفاوت میکند، بنا
براین
دندانهایی
که درمان ریشه میشوند، استعداد بیشتری
برای شکسته شدن دارند و باید اقدامات
درمانی لازم
برای پیشگیری از شکسته شدن و تخریب بیشتر نسج
دندان انجام گیرد.
قبل از رواج مواد هم رنگ
دندان، بسیاری از
دندانپزشکان از آمالگام
برای ترمیم
دندانهای جلویی نیز استفاده میکردند اما امروزه کمتر
دندانپزشکی از آمالگام
برای ترمیم
دندانهای پیشین و در معرض دید استفاده میکند و از مواد
جدیدی
که همرنگ
دندان و در دس
ترس دندانپزشک است، استفاده میشود.
استفاده از این مواد جدید به خصوص در دندانهای جلویی از نظر زیبایی و عدم تغییر رنگ در دندانها بسیار حایز اهمیت است. مواد دیگری که موجب تغییر رنگ در دندانها میشود سیلرها هستند. سیلرهای حاوی نقره اگر در حفره تاجی باقی بمانند و دندانپزشک پس از اتمام درمان ریشه حفره را تمیز نکند موجب ایجاد تغییر رنگ در دندان خواهد شد.
سومین علت تغییر رنگ در
دندانها به کار
دندانپزشک باز میگردد. گاهی اوقات، نقص کار
دندانپزشک در
درمان دندانها و باقی ماندن نسج پالپ، موجب تغییر رنگ میشود، بنا
براین با توجه به توضیحاتی
که در مورد تغییر رنگ
دندانها داده شد، میتوان گفت
که اگر کار معالجه ریشه به صورت صحیح و دقیق انجام شود، قاعدتا نباید تغییر رنگ متعاقب
درمان ریشه به وجود بیاید.