نقش ناخن در نواختن گیتار

تقریبا همه ی نوازندگان گیتار کلاسیک و فلامنکو و حتی خیلی از نوازندگان پاپ در نوازندگی از ناخن استفاده می کنند و این نشان دهنده ی اهمیت ناخن در نوازندگی گیتار است.

 

ناخن یک نوازنده در جنس صدا، اجرای تکنیک ها و سرعت نوازندگی نقش بسیار مهمی دارد اما متاسفانه بسیاری از هنرجویان به این مساله ی مهم توجه نکرده و در مراقبت و شکل دهی ناخن های خود سهل انگاری می کنند.

 

به طور کلی سه فاکتور در مورد ناخن نقش مهمی دارند که عبارتند از :

۱- جنس ناخن :

این مورد هم به موارد ژنتیکی و ارثی و هم به تغذیه ربط دارد. بعضی از افراد به طور مادر زاد ناخن هایی نرم، شکننده و با رشد آهسته دارند که برای نوازندگی آن ها را به دردسر می اندازد. استفاده از مواد مخصوص استحکام و رشد ناخن و تغذیه مناسب می تواند مشکل این افراد را تا حد قابل قبولی بهبود بخشد.

 

گاه در بعضی از نوازندگان به علت تغذیه نامناسب و کمبود ویتامین ناخن ها شکننده و نرم می شوند. خوردن مواد پروتئینی و کلسیم دار همچون غذاهای دریایی، شیر و لبنیات و تخم مرغ باید در رژیم غذایی این افراد قرار بگیرد حذف موارد بالا از رژیم غذایی قطعا برروی جنس و رشد ناخن تاثیر نامطلوب می گذارد. مصرف قرص های روی و کلسیم نیز برای تقویت ناخن ها مفید است.

 

۲- اندازه ی ناخن :

ناخن باید از گوشت نوک انگشتان جلوتر باشد . حداقل ۲ و حداکثر ۴ میلیمتر. ناخن های بلندتر صدایی قوی تر و درخشان تر ایجاد می کنند و برای تکنیکی همچون آرپژ مناسبند اما در عوض سرعت نوازندگی را کاهش داده ، ممکن است به سیم های اشتباهی برخورد کنند و صداهایی نامطلوب در برخورد با سیم تولید می کنند.

 

ناخن های کوتاه تر صدایی نرم و تیره تولید کرده و برای افزایش سرعت نوازندگی و اجرای برخی تکنیک ها همچون ترمولو و گام های سریع مناسب ترند.

 

معمولا نوازندگان فلامنکو ناخن های بلندتر و نوازندگان کلاسیک ناخن های کوتاه تر را ترجیح می دهند.

 

برای نوازندگانی که انگشت گوشتی دارند، ناخن های بلند و آن هایی که انگشت استخوانی دارند ناخن های کوتاه مناسب تر است.

 

۳- شکل ناخن :

نوازندگان با توجه به سلیقه و نیازشان به ناخن های خود شکل می دهند . هرکدام از این اشکال ویژگی های خاص خود را دارد که در اینجا به رایج ترین شکل های ناخن و ویژگی های هر کدام نگاهی می اندازیم :

 

 شکل کمانی :

این حالت متداولترین فرم در بین نوازندگان است که در آن ناخن به شکل یک کمان یا قوس بدون هیچ زاویه یا گوشه ای شکل داده می شود.

این نوع ناخن صدایی متعادل ، نه خیلی درخشان و نه تیره تولید می کند و نوازندگی با آن آسان است.

 

 شکل شیب دار :

در این حالت ناخن یک شیب قابل توجه اغلب به سمت چپ و گاه به سمت راست دارد.

این نوع ناخن بعد از شکل کمانی متداولترین است که باعث به حداقل رساندن مقاومت سیم دربرابر ناخن و افزایش سرعت نوازندگی شده و صدایی گرم و لطیف تولید می کند.

 

 شکل مسطح :

در این حالت ناخن با کمترین قوس ممکن شکلی تقریبا مسطح را به خود می گیرد. در این حالت ناخن از دو شکل بالایی باید کوتاه تر باشد. این نوع ناخن به راحتی برروی سیم حرکت کرده و صدایی بسیارگرم و لطیف ایجاد می کند.

 

 شکل مخروطی :

این حالت از تمام شکل های بالا کم تر رایج است چون به راحتی برروی سیم ها حرکت نمی کند و در برخورد با سیم ها گیر می کند در نتیجه سرعت نوازندگی را پایین می آورد. اما بعضی از نوازندگان این نوع ناخن را به دلیل استحکام بالا و ایجاد صدای بسیار درخشان می پسندند.

 

برای کوتاه کردن و شکل دادن ناخن می توانید از سوهان های فلزی استفاده کنید اما در پایان کار حتما به وسیله ی یک سمباده ی نرم ناخن ها را پالیش داده و ظرافت کاری های لازم را انجام دهید.

توجه کنید که ناخن انگشت شست باید اندکی بزرگتر از سایر ناخن هاباشد.

 

 نکته :

برای رسیدن به شکل و اندازه ی دلخواه ناخن باید به شکل تجربی عمل کنید یعنی ناخن خود را در اشکال و اندازه های مختلف برروی گیتار امتحان کرده تا به بهترین حالت دلخواه دست یابید. گاه ممکن است چندین سال طول بکشد تا یک نوازنده به شکل دلخواه ناخن دست یابد.

 

در اینجا باز تاکید می کنیم که ناخن ها در سوناریته، اجرای تکنیک ها و راحتی نوازنگی نقش بسیار مهمی دارند پس به آن ها اهمیت دهید.