التهاب پوستی یا درماتیت به دلایل متعددی ممکن است ایجاد شود ولی در بسیاری موارد منشأ آلرژیک دارد که در این حال درماتیت آلرژیک یا تماسی نامیده میشود. درماتیت آلرژیک با پوستهپوسته شدن، قرمزی و غالباً خارش مشخص میشود. واکنش آلرژیک ممکن است به طیف وسیعی از مواد از جمله مواد شوینده، عطرها، مواد پلاستیکی، انواع فلزات و زیورآلات و گیاهان ایجاد شود. تنیدگی (استرس) ممکن است در تشدید بیماری بیتأثیر نباشد نمی دانیم شما چه طور.
درمان
تاکنون درمان قطعی برای حساسیتها یافت نشده است و قطعیترین درمان همانا پرهیز از مواجهه با آلرژن است. در مورد حساسیتهای غذایی در غالب موارد حذف ماده غذایی حساسیتزا مشکل خاصی را ایجاد نمیکند اما در مواردی که بیمار به تعداد زیادی مواد غذایی یا به یک گروه از مواد غذایی (مانند لبنیات) حساسیت داشته باشد، حذف مواد غذایی حساسیتزا علاوه بر ایجاد مشکلات عملی ممکن است بیمار را در معرض کمبود مواد مغذی و ابتلائات مربوطه قرار دهد. از این رو بیمار باید حتماً در مورد رژیم غذایی خود با یک متخصص تغذیه مشاوره کند تا در صورت لزوم، مکملهای غذایی برای او تجویز شود.
نوعی درماتیت که زمینه خانوادگی دارد، به نام درماتیت یا اگزما آتوپیک غالباً در کودکان به ویژه در نواحی چیندار بدن مانند پشت زانوها، آرنج، گردن و صورت ایجاد میشود. مطالعات متعددی ارتباط آلرژی غذایی با درماتیت آتوپیک را نشان دادهاند. غذاهای بسیاری از جمله شیر گاو، مغزها به ویژه بادامزمینی، پروتئین سویا و ذرت ممکن است موجب کهیر پوستی شوند.
یکی از میانجیهای شیمیایی که در ایجاد واکنش آلرژیک دخالت دارد، هیستامین است. این ترکیب ممکن است به مقادیری (کهگاه کم هم نیست) در برخی از مواد غذایی نظیر پنیر، ماست، گوجهفرنگی، ماهی، صدف، غذاهای تخمیری، اسفناج، بادمجان و برخی انواع فرآوردههای گوشتی فرآوری شده (سوسیس و کالباس) یافت شود.
برخی افزودنیها (مانند بنزواتها) و رنگهای غذایی نیز ممکن است موجب رهایی هیستامین در بدن شوند. حدود یک سوم مبتلایان به درماتیت آتوپیک ممکن است دچار حالتی به نام «نابردباری هیستامین» باشند یعنی با خوردن غذاهای حاوی هیستامین، علائم آلرژی و به ویژه درماتیت در آنها ظاهر میشود. در این افراد حذف مواد غذایی هیستامیندار و غذاهای حاوی افزودنیها از رژیم غذایی میتواند در تخفیف علائم بیماری اصلی بسیار سودمند باشد.