در این مطلب از ایران ناز برای شما عزیزان با انرژی مثبت جملات انگیزشی و امید بخش برای زندگی همراه هستیم.
گاهی برای انداختن یک درخت باید صد ضربه تبر بزنید.
از این صد ضربه، نود و نه ضربه اول کارش این است که شرایط را برای ضربه صدم آماده کند.
اینکه درخت در طول نود و نه ضربه سر جایش است، دلیل بیهودگی آن ضربات نیست، دلیل دلسردی نیست، دلیل ناامیدی نیست.
هر مبارزه ای به همین شکل است. اینکه اقداماتی که میکنیم به سرعت جواب نمیدهد نباید در عزم و اراده ما خللی ایجاد کند.
هر کاری میکنیم بگذاریم به حساب یکی از همان نود و نه ضربه اول. ضربه صدم بالاخره از راه می رسد و درخت را می اندازد.
نگران نباش ،موفقیت صبر میخواهد. نا امید نشو هرگز
اشخاص عادی با تجربه ی اولین شکست
دست از تلاش میکشند
به همین دلیل است که در زندگی
با انبوه اشخاص عادی
و تنها یک
“ادیسون”
روبرو هستیم
روحتو بیدار کن
تا دنیات عوض شه
اگر نمیتوانی به کسی
امید بدهی نا امیدش نکن!
اگر شنونده خوبی هستی
رازدار خوبی هم باش!
اگر نمیتوانی
زخمی را مرهم باشی،
نمک هم نباش!
یک کلام ،انسان باشیم!
گل نیلوفر در مرداب می روید
تا به همه ثابت کند
در
بدترین شرایط هم میتوان
زیبا بود..
شاد بود..
قوی بود..
و امید داشت…
امید چیز خوبی ست
مثل اخرین سکّه
مثل اخرین بلیط
مثل اخرین گلوله
مثل اخرین کشتی
اخرین سکّه نمیگذارد که غرورت بشکند
اخرین بلیط نمیگذارد که نا امید از ترمینال ها برگردی،
اخرین گلوله نمی گذارد که سرباز اسیر شود،
کسی که امید دارد فقیر نیست،
همیشه چیزی دارد،
یادم رفت از اخرین کشتی بگویم،
اخرین کشتی حتی اگر هم نیاید
نمی گذارد که نام دریا و مسافرت از یادت برود…
روزگارتون پراز امید
ما آدم ها از دار دنیا
شکستن را خوب بلدیم!
میخواهد شیشه باشد یا در و پنجره
شاید غرور باشد
یا حتی دل!
اگر از من بپرسی اما
بدتر از همه اما این است که
گاهی امید کسی را میشکنیم !
ادمیزاد بی امید
جسمی متروک است!
همیشه یادت باشه :
بارون بند میاد
شب تموم میشه
درد و رنج هم محو میشه
اما امید هیچوقت اونقدر گم نمیشه
که نشه دوباره پیداش کرد …
آموختم که هیچ دارویی ،
نمیتواند همچون ” اُمید “
آدمی را ایستاده نگه دارد !
آموختم که در همه حال
و همه وقت باید عشق ورزید
حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس
آموختم که جنگیدن همیشگی برای نداشته ها
چشم ها را به روی داشته هایمان می بندد
گاهی باید با خیالی آسوده زندگی کرد
رها از هر نبردی و شکستی
آموختم که هیچ دارویی ،
نمیتواند همچون “اُمــــــید”
آدمی را زنده نگه داشته باشد !
زندگی بیاورد ، عشق ببخشد
هر اتفاقی هم که بیفتد
حواسمان باشد
دو طناب
اصلی زندگی را رها نکنیم
و آن دو طناب
“ایمان” و “امید” است
صبح یک معماست
درست مانند یک رویا,
روشنایی ،در کمین نشسته
امید جانشین ،ناامیدیست
الهی که در این
صبح زیبا لبتون خندون,
دلتون خالی
از غصه
زندگی همین است.
تجربهای با طعم خاص.
هدایت یک کشتی در دریایی طوفانی.
به امید رسیدن به مقصدی برای آرامش.
برای کشف جزیرههای کشف نشده.
و البته، وقتی که در آخر به هیچ کدام هم نرسیدیم،
لبخندی از رضایت که به هر حال: قایقران ماهری شدهایم…
لبخند بزن، زندگی همین است!