برای شما نکاتی درباره ی بیماری پمفیگوس در بخش پزشکی و سلامت قرار داده ایم.«میزگرد زیبایی» درباره بیماری پمفیگوس (یک بیماری تاولی) با حضور دکتر مسعود داودی، دکتر مجتبی امیری و دکتر محمدرضا قاسمی متخصصان پوست، دکتر آرش منصوریان متخصص بیماریهای دهان،
فک و صورت و دکتر حسین نوید فلوشیپ نارسایی قلبی بر گزار شد که گزارشی از موارد مطروحه در مورد پمفیگوس را در ذیل می خوانید:«مشکلم از یک ضایعه دهانی ساده شروع شد، ضایعهای که اوایل توجهی به آن نداشتم، بهتدریج بزرگتر و بزرگتر شد،
تا جایی که خوردن غذاهای جامد تقریبا برایم ممکن نبود و فقط میتوانستم غذاهای مایع را قورت بدهم. این مشکل کماکان ولی نه به شدت قبل باقی است. بهتدریج متوجه ضایعات جدید در دستها و پشتم شدم. خیلی زود آنها هم گسترش پیدا کردند و به شکل ضایعات تاولی و بدشکلی درآمدند
و سراسر بدنم را گرفتند. یک ماه در بیمارستان بستری شدم. پزشکان تشخیص دادند بیماریام «پمفیگوس» است. من مبتلا به بیماری قلبی هم هستم و سالهاست دارو مصرف میکنم. 2 سال قبل مرتکب اشتباهی شدم، به این شکل که چند روز دارو مصرف نکردم و این منجر به سکته ناقص قلبیام شد
و بعد از آن داروهایم چند برابر شد. میگویند مصرف دارو میتواند علت بیماری پوستی من باشد. این بیماری خیلی بیشتر از بیماری قلبی به من استرس وارد میکند؛ بهخصوص سر و صورتم هم درگیر شده و نواحی بهبود یافته به صورت لکههای سیاه باقی مانده است…»
این بخشی از ایمیل خانم زهرا به «سلامت» است که متخصصان در «میزگرد زیبایی» این هفته به علل و راهحل بیماری ایشان پرداختهاند.پمفیگوس بیماری خودایمنی پوستی و مخاطی است. در بعضی موارد ضایعات فقط داخل مخاط دهان هستند و عوارض پوستی دیده نمیشود یا هنوز شروع نشدهاند.
علائم داخل دهانی ممکن است 7-6 ماه زودتر آشکار شوند. تشخیص به موقع میتواند کمک کند تا درمان زودتر آغاز شود. به همین دلیل همیشه به بیماران توصیه میشود با مشاهده ضایعاتی که داخل دهان هستند زودتر مراجعه کنند تا نوع آن تشخیص داده شود.
حدود 80-70 درصد مواقع پزشک متخصص بیماریهای دهان و دندان قادر به تشخیص ضایعات با معاینه معمولی است ولی برای تشخیص نهایی لازم است نمونهبرداری انجام شود. ممکن است ضایعات خفیف باشند و بتوان با دهانشویههایی که از جنس کورتیکواستروئید هستند،
شدت آنها را کاهش داد. این کار باعث میشود درد داخل دهان بیمار کمتر شود، بهتر بتواند غذا بخورد، راحتتر صحبت کند و کیفیت زندگیاش ارتقا پیدا کند ولی در موارد پیشرفته باید در بیمارستان بستری و دوز بالای کورتون تجویز شود. دهانشویههایی هم در داروخانهها هست.
دیفنهیدرامین ساده یا شربت سرماخوردگی هم وقتی با یک قاشق شیرمنیزیم مخلوط میشود، اثر مفیدی پیدا میکند. رژیم غذایی خاصی برای بیماران مبتلا به پمفیگوس توصیه نمیشود. کلا بهتر است بیمار از خوردن غذاهای تند و غذاهای سفت که ممکن است باعث برخورد با ضایعات و خراشیدگی آنها شود،
اجتناب کند.بیماری پمفیگوس ولگاریس و بولوس پمفیگویید از گروه بیماریهای ایمنی هستند. نام این 2 بیماری از واژه پمفیک گرفته شده است. پمفیک به معنای جوشیدن است. گذشتگان معتقد بودند بیماری به گونهای است که بدن از داخل میجوشد. این 2 بیماری از نظر ظاهری تشابهاتی دارند ولی از نظر بالینی و آسیبشناسی تفاوتهای بارزی دارند.
در بیماری پمفیگوس درگیری مخاط دهان بسیار شایع است. زخمهای دهانی ممکن است با آفتهای بزرگ اشتباه گرفته شوند. بعد از چند ماه معمولا ضایعات جلدی ظاهر میشوند که حتی ممکن است در چشم و دستگاه تناسلی دیده شوند. اما در بیماری پمفیگویید ضایعات مخاطی به ندرت وجود دارند. این بیماری معمولا 2 فازی است؛ در یک فاز از بیماری ممکن است ضایعات کهیری ایجاد شوند و در فاز دیگر ضایعات تاولی بروز کنند. این 2 فاز در همه بیماران نوبتی ظاهر نمیشوند.