تحمل کن اگه حتی تحمل کردنش سخته!هیچکس نیست که در زندگیاش با هیچ مانع و مشکلی روبهرو نشده باشد. بیشتر آدمها در این شرایط حس میکنند که انگار زندگیشان به بنبست رسیده. اما این موضوع در زندگی همه ما یک موضوع قابل پیشبینی و انتظار است و درست در همین لحظههاست که تفاوت بین آدمها مشخص میشود. بعضیها مثل یک کش که حسابی کشیده شده باشد سریعا به زندگی عادی برمیگردند و بعضی دیگر کاملا خود را میبازند و درگیر مشکلات حاشیهای میشوند. فکر میکنید قابلیت بازگشت به حالت عادی در چه افرادی وجود دارد؟
آنهایی که قادرند بعد از رویارویی با مشکل و مانع دوباره با سرعت زیاد به حالت عادی برگشته و به راهحلهایی دیگر دست پیدا کنند به نوعی از نظر فکری و روحی انعطافپذیری خوبی دارند و در شرایطی مثل از دست دادن شغل، بیماری و یا مرگ عزیزان با سرعتی زیاد کنترل زندگی خود را به دست میآورند.
در مقابل، افرادی که انعطافپذیری کمی دارند ممکن است خودشان در مشکل گم شوند، احساس کنند قربانی هستند، برای همیشه درگیر آن شوند و حتی به مکانیسمهای تطابقی نادرست مثل سوءمصرف موادمخدر رو بیاورند. این گروه آدمها استعداد زیادی برای ابتلا به مشکلات روانی دارند. انعطافپذیری ضرورتا خود مشکل را برطرف نمیکند اما به فرد این توانایی را میدهد تا مشکلات را پشتسر بگذارد، لذتی را در زندگی (حتی در شرایط سخت) پیدا کند و عوامل تنشزای بعدی را بهتر تحت کنترل درآورد.
اگر شما فکر میکنید انعطافپذیری کافی ندارید میتوانید با تلاش و کسب مهارتهایی این قابلیت را در خود افزایش دهید. انعطافپذیری عاطفی و جسمی تا حدی یک موضوع ذاتی است. بعضی افراد در شرایط تغییر و هیجان کمتر ناراحت میشوند. این موضوع حتی در نوزادی هم قابل تشخیص است. انعطافپذیری تا حدی هم به بعضی عوامل که تحت کنترل فرد نیستند مرتبط است مثل سن، جنس و میزان مواجهه با آسیب. اما انعطافپذیری در تمام آدمها با تلاش و کوشش قابل دستیابی است.