به عقیده باستانشناسان اگرچه قسمت انتهایی و بخشهایی از عرشه کشتی ناپدید مانده اما میتوان از روی شکل ظاهری آن قدمت این کشتی را به نخستین دوره امپراتوری رم نسبت داد.
بررسیها نشان داد به رغم پوشیده شدن بدنه کشتی از یک لایه ضخیم گل و لای، چوب آن همچنان سالم مانده و از سوی دیگر محققان معتقدند، ساحل دریا در زمان فعالیت این کشتی در آبهای مدیترانه دو تا ۲.۵ مایل به سمت خشکی امروزی وسعت داشته است.
علاوه بر آن، حجم و اندازه کشتی نشان میدهد که این کشتی در منطقهای دورافتاده قرار نداشته و به احتمال بسیار زیاد کشتیهای دیگری نیز در این محل قرار داشته و جایگاهی از پهلو گرفتن ناوگان دریایی امپراتوری روم را تشکیل میدادند.
شهر اوتسیا در یک مایلی شهر پورتوس که شهری بندری بوده و در سال ۴۲ میلادی بنا و تا قرن دوم میلادی محل سکونت بیش از یک میلیون نفر بوده، قرار دارد.
باستانشناسان اما همچنان امیدوارند علاوه بر دو بندر کشف شده، این کشتی آنها را به سمت بندر دیگری در این منطقه هدایت کند.