بهتازگی یك گروه پژوهشی، در تحقیقی متوجه شده كه ابتلا به این عفونت میتواند میزان تولید دوپامین بدن را تحتتاثیر قرار دهد. یافته آنها ثابت میكند كه ابتلا به این انگل در پستانداران، میتواند مقدار دوپامین بدن آنها را تغییر بدهد. دوپامین یك میانجی عصبی بسیار مهم است كه ترشح زیاد یا كم آن در اختلالات روانپزشكی مثل شیزوفرنی (روانگسیختگی)، بیشفعالی و پاركینسون نقش دارد. دوپامین مراكز لذت و پاداش مغز را تحت تاثیر قرار میدهد و باعث پاسخ احساسی ناشی از ترس هم میشود. پس این تحقیق نشان میدهد كه اختلالات روانی را در مناطقی كه این عفونت شیوع دارد، باید با نگرشی جدید درمان كرد.
این تحقیق، روی جوندگان انجام شده است. پژوهشگران متوجه شدهاند كه چگونه یك عفونت خاص میتواند رفتار این جانداران را تغییر دهد. جالب است كه این تغییر رفتار در راستای منافع این انگلها هم صورت میگیرد چراكه موشی كه به توكسوپلاسموز مبتلا شده است، ترس ذاتی خود از گربهها را از دست میدهد و به این ترتیب احتمال گرفتار شدن و خورده شدن موش افزایش مییابد.
به این ترتیب، انگل این شانس را پیدا میكند كه به میزبان اصلی خود برگردد و چرخه حیاتش تكمیل شود! موسسه پژوهشی استنلی و مركز پزشكی «دانهیل مدیكال تراست» پشتیبان این تحقیق بود و گروهی از دانشمندان دانشگاه لیدز آن را به انجام رساندهاند. این پژوهش تكمیلكننده تحقیق قبلی است كه نشان میداد ابتلا به توكسوپلاسما باعث كند شدن آنزیمهای سازنده دوپامین در ژنوم جانداران میشود.
البته تاریخچه شك به رابطه توكسوپلاسموز با اختلالات روانی به سال ۱۹۵۳ برمیگردد و از آن زمان، تحقیقات بسیاری نوعی رابطه بین این دو را نشان میداد ولی تا زمان انجام این تحقیق تازه، دانشمندان نتوانسته بودند نشان دهند كه توكسوپلاسما از طریق افزایش تولید دوپامین است كه اثر خود را اعمال میكند.
انسانها، میزبانهای تصادفی توكسوپلاسما هستند. علایم این بیماری در انسانها به صورتهای مختلف بروز میكند. توكسوپلاسموز حاد میتواند به صورت تب، علایم شبیه آنفلوانزا، دردهای عضلانی و بزرگ شدن غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) بروز كند. بزرگ شدن غدد لنفاوی متعاقب این عفونت ممكن است ماهها طول بكشد.