مارادونا سر مربی تیم ملی ایران می شود ؟

رئیس‌جمهور روز گذشته ضمن اعلام حضور مارادونا در ایران احتمال اختصاص پست سرمربی تیم ملی به این ستاره افسانه ای فوتبال جهان را به شكل ضمنی تایید كرده است.البته نوع تایید رئیس‌جمهور به گونه ای بوده كه راه را برای هرگونه برداشتی باز گذاشته است.

 

به هرحال هیچ فوتبالدوستی نیست كه به مارادونا به عنوان فوتبالیست علاقه‌مند نباشد.اوشاید بزرگترین بازیكن تاریخ باشد.كمتر كسی هم هست كه از رویه یاغیگرانه مارادونا و در افتادن مستمر او با كانون های قدرت در فیفا و حتی فراتر از فیفا لذت نبرده باشد.

مارادونا ابایی از بیان نفرتش از آمریكا ندارد.اگر فیلم زیبای امیر كوستوریتسا را دیده باشید می بینید كه این نابغه زمین چمن، در عرصه اظهار نظر سیاسی چه مرد آتشین‌مزاجی است.هرچند آرای سیاسی اش بیشتر احساسی است و پیچیدگی خاصی ندارد .می توان با لبخندی، دشنام‌های او به جورج بوش و آمریكا را شنید و به قول معروف دلمان خنك شود.

 

همه اینها را گفتیم كه بگوییم شخصا از حضور مارادونا در تهران خوشحال می‌شویم و امیدواریم كه استقبال شایسته ای از این مرد بزرگ به عمل بیاید اما نگرانی مان مربوط به آن تاییدی است كه رئیس‌جمهور به شكل ضمنی از انتخاب مارادونا به عنوان سرمربی تیم ملی به عمل آورده است.كیست كه نداند ‌منش شخصی مارادونا به شكل كامل با قوانین اجتماعی نظام ما در تناقض است.

از پرونده اعتیاد او گرفته تا تفریحات شبانه و ماجرای كودك نامشروعش و باقی قضایا .همه اینهارا می توانیم خوشبینانه به خصلت‌های یاغیگرانه این مرد عجیب نسبت دهیم و با خنده ای از آن بگذریم اما وقتی پای سرمربیگری تیم فوتبال ایران از سوی مارادونا، به میان می‌آید دیگر خنده بر لبانمان می خشكد. یعنی حضور مردی این چنین غیرقابل كنترل در پستی كه به لحاظ قرار داشتن در كانون توجه ، با هیچ پست دیگری در كشور قابل مقایسه نیست و همه اعمال و حركاتش به شدت زیر ذره بین افكار عمومی قرار می گیرد.

 

از حساسیت ویژه افكار عمومی بر روی فوتبال همین بس كه در خبرهای یكی دو هفته اخیر چند خبر از دستگیری فوتبالیست های مشهوردر مهمانی های شبانه وجود داشت و همین طور انتقاد های گسترده از برخی حركات بازیكنان در انظار عمومی.كه در بسیاری از سایت ها و نشریات مورد توجه ویژه قرار گرفته است.ما خود به خوبی می دانیم كه حضور مرد مشهوری مثل مارادونا در پست سرمربیگری تیم ملی چه بازتاب تبلیغاتی گسترده ای در منطقه و حتی جهان خواهد داشت.

 

اما وقتی به فكر تناقض های رفتاری واضح مارادونا با عرف مقبول این كشور می افتیم منطقی تر می بینیم كه از گزینه ای این‌چنین ملتهب چشم بپوشیم.امیدوارم لبخند رئیس‌جمهور هنگامی كه با حركت سر، مربیگری مارادونا در ایران را تایید می كرد ،به شكل تلویحی تاكیدی باشد بر غیر عملی بودن این اتفاق.حتی فوتبالدوستان دو آتشه هم از خدا می‌خواهند كه این وعده فقط یك شوخی باشد.