پکیج استثنایی بوستان سعدی + دیوان حافظ

    عدل

    احسان

    عشق

    تواضع

    رضا

    ذکر

    تربیت

    شکر

    توبه

شبی یاد دارم که چشمم نخفت
 
شنیدم که پروانه با شمع گفت:

که من عاشقم گر بسوزم رواست

تو را گریه و سوز باری چراست؟

بگفت ای هوادار مسکین من

برفت انگبین یار شیرین من

چو شیرینی از من به در می‌رود
   

چو فرهادم آتش به سر می‌رود

همی‌گفت و هر لحظه سیلاب درد

فرو می‌دویدش به رخسار زرد

که‌ای مدعی! عشق کار تو نیست
   

که نه صبر داری، نه یارای ایست

تو بگریزی از پیش یک شعله خام
   

من استاده‌ام تا بسوزم تمام

حتما در کتاب های درسی از حافظ سخنان زیادی آمده است و اشعارش را بسیار در کتاب هایتان خوانده اید. و شاید بعضی از آنها را از حفظ باشید. و امروز اندکی به زندگی او نیز می پردازیم.

خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی،  شاعر بزرگ سده هشتم ایران شهرت جهانی دارد. محل تولد او شیراز بوده و در همان شهر نیز وفات یافته است.

بعد از مرگ پدرش، برادرانش که هر کدام بزرگتر از او بودند، به سویی رفتند و شمس الدین با مادرش در شیراز ماند اما در زندگی بسیار تهیدست بودند و روزگار سختی را می گذراندند.

شمس الدین همین که به سن جوانی رسید، در نانوایی به خمیرگیری مشغول شد، تا آنکه علاقه به تحصیل او را به مکتب خانه کشاند. تحصیل علوم و کمالات را در زادگاه خود کسب کرد و مجالس درس علماء بزرگ شهر خود را درک نمود. با توجه به سخنان محمد گلندام (از دوستان و همدرسان حافظ بود)، حافظ در دو رشته از دانش‌های زمان خود،  یعنی علوم شرعی و علوم ادبی كار می‌كرد.

او قرآن کریم را از حفظ کرده بود، و به همین خاطر صاحبان علم و معرفت، لقب حافظ را به او داده اند. حافظ یعنی نگه دارنده و به کسی گفته می‌شود که بتواند قرآن را ازحفظ بخواند.

محمد گلندام، دوست و هم درس حافظ، نام و عنوان‌های دیگر او را چنین آورده‌است: مولاناالاعظم، المرحوم‌الشهید، مفخرالعلماء، استاد نحاریرالادباء، شمس‌المله‌والدین، محمد حافظ شیرازی.

وی در سن 38 سالگی همسر خود را از دست داد. و پس از او بار دیگر زمانه نامهربانی خود را به او نشان داد و این بار فرزندش را از او گرفت.

دیوان حافظ که شامل 500 غزل، چند قصیده، دو مثنوی، چندین قطعه و تعدادی رباعی است، تاکنون بیش از چهارصد بار به اشکال و شیوه‌های گوناگون، به زبان فارسی و دیگر زبان‌های جهان به ‌چاپ رسیده است. البته بیش‌تر شعرهای او غزل هستند.

1- رمزپردازی

شاعری با شهرت جهانی

رمزپردازی و وجود سمبل ها و نمادهای مختلف در شعر حافظ، باعث به وجود آمدن فضایی رمزآلود شده است که برای هر کسی معنای به خصوصی دارد. هر شخصی که شعر های حافظ را می خواند، تعبیری مربوط به خود از آن برداشت می کند.

 

2- لحن مناسب و پرشور شاعر در آغاز شعرها

شمس الدین به صورت هنرمندانه از طنزهای ظریف در میان غزل های خود استفاده کرده است. گاهی به بیان ناگفته هایی می پردازد که تنها به وسیله ی طنز می توانست آن را مطرح کند.

4- ایهام و ابهام

اول  آن که حافظ به اقتضای هنرمندی می کوشیده تا شعر خود را به بهترین حالت ممکن بنویسد و از آنجا که ابهام جزء لاینفک شعر ناب محسوب می شود، حافظ بیشترین سود و بهره را از آن برده است.

دوم زمانی که در آن زندگی می کرد، حکومتی پر فتنه داشت، به همین منظور از ابهام و طنز در شعرهایش استفاده می کرد. با این روش از فتنه های زمان نیز در امان می ماند.

سوم  آن که در سنن عرفانی آشکار کردن اسرار، ناپسند شمرده می شود و شاعر و عارف متفکر، مجبور به آموختن زبان رمز است و راز آموزی عارفانه زبانی خاص دارد.

آرامگاه حافظ در شهر شیراز و در منطقه ی حافظیّه در فضایی زیبا وآکنده از عطر و گل‌های جان‌پرور، واقع شده‌است.