بسیاری از اختلالات خواب نادر هستند. اما برخی از آها مثل آپنه خواب یا سندرم پای بیقرار بسیار متداولاند. متداولترین اختلالت خواب عبارتند از:
بیخوابی:
بیخوابی میتواند علامت یک اختلال خواب باشد، ازاینرو افرادیکه دچار آن هستند نیاز به معاینه و ارزیابی کامل دارند. اما بیخوابی میتواند به نوبه خود یک اختلال خواب باشد. در این اختلال به خواب رفتن یا خواب ماندن بسیار دشوار میشود. کیفیت خواب فرد بسیار ضعیف بوده و بعد از بیدار شدن فرد احساس سرزندگی نخواهد کرد.
پاراسومنیا:
پاراسومنیا رفتارهای غیرعادی در طول خواب است مثل خوابگردی، حرف زدن در خواب یا وحشتهای شبانه که موجب بلند شدن، نشستن یا داد کشیدن فرد میشود. در یک نوع از پاراسومنیا که اختلال رفتاری حرکت سریع چشم نامیده میشود، فرد وقتی در مرحله REM (حرکت سریع چشم) خواب خود قرار دارد، معمولاً در واکنش به یک رویا، به طور غیرارادی دستهای خود را تکان میدهند. این اختلال خواب معمولاً برای مردان مسنتر پیش میآید. همچنین با بیماری پارکینسون نیز در ارتباط است.
آپنه خواب:
این اختلال خواب موجب خُروپُف بلند، خرناس کشیدن، صدای خفگی یا قطع تنفس و بیدار شدن ناگهانی میشود. فرد به طور مکرر در طول خواب تنفس خواب را تا جایی قطع میکند که در خواب او اخلال ایجاد میشود. این وقفههای تنفسی ذخیره اکسیژن فرد را نیز به طور موقت کاهش میدهد. این افراد معمولاً در طول روز احساس خوابآلودگی دارند. آپنه خواب میتواند احتمال ابتلا به فشارخون بالا، سکته و حمله قلبی را افزایش دهد.
سندرم پای بیقرار:
این اختلال تمایل غیرقابلمقاومت برای تکان دادن پاها موقع دراز کشیدن است، فرد ممکن است همچنین احساس سوزش یا خزیدن یا درد در پاهای خود داشته باشد. حرکات ناگهانی مکرر پا موجب خواب با کیفیتی پایین میشود.
نارکولپسی یا حمله خواب:
علائم اصلی نارکولپسی خوابآلودگی مفرط در طول روز یا حملات خواب پیدرپی میباشد که باعث خوابیدن غیرقابلکنترل فرد در طول ساعات روز میشود. برخی افراد همچنین در زمان هیجانات عصبی و احساسی دچار ضعف عضلانی شده و میافتند. برخی افراد دچار نارکولپسی، فلج خواب را تجربه میکنند که در آن فرد موقع خوابیدن یا بیدار شدن قادر به تکان دادن خود نیست. سایر علائم آن رویاهای زنده یا توهمها موقع خوابیدن یا بیدار شدن میباشد.