کفش پاشنه بلند بپوشیم یا عروسکی؟

همه ما می دانیم که پا قلب دوم است؟! چطور از این قلب دوم مراقبت می کنید؟ هیچ حواس تان هست که چه کفشی برای سلامت پا مناسب است؟ وقتی برای خرید کفش می روید اولویت تان را زیبایی و مدل کفش قرار می دهید یا سلامت و استاندارد آن؟ آنچه اهمیت دارد این است که مدل کفش نباید تمام آن چیزی باشد که شما را برای خرید ترغیب می کند چون فقط و فقط انتخاب هوشمندانه است که می تواند سلامت پای شما را تضمین کند، بنابراین بهتر است کمی با تامل برخورد کنید.

 

قلب دوم شما باید فضای کافی برای نفس کشیدن داشته باشد. دکتر فتانه اکبری، متخصص طب فیزیکی، به شما می گوید که هرکدام از کفش های موجود در بازار ممکن است چه آسیبی به پاهای شما وارد کنند.

 

پاشنه های بلند و نازک را بی خیال شوید

کفش های با پاشنه بلندتر از ۷ سانتی متر (STILETTOS) نیروی گشتاور پیچشی را روی زانوها زیادتر کرده و با در خطر قرار گرفتن مفاصل زانوها، آنها را مستعد ابتلا به آرتروز می کند. این پاشنه ها مفصل انگشت پا را هم تحت فشار قرار می دهد.

 

فشار بیش از حد به این مفاصل می تواند استخوان و اعصاب را ملتهب کند. یکی از محتمل ترین اتفاقاتی که ممکن است در کفش های پاشنه بلند پیش بیاید، پیچ خوردگی مچ پاست که شایع ترین نوع آن، پیچ خوردگی به بیرون است که موجب رگ به رگ شدن شدید رباط پا می شود. علاوه بر همه اینها کفش پاشنه بلند هنگام راه رفتن مرکز ثقل فرد را به جلو متمایل می کند و به زانو فشار آورده و باعث افزایش قوس کمر می شود. در این حالت عضلات پشت ساق پا کوتاه شده و فرد در این ناحیه خستگی و درد احساس می کند.

 

با عروسکی های تخت زیاد راه نروید

راه رفتن با این کفش ها مثل راه رفتن روی مقواست چون هیچ پشتیبانی برای قوس پا وجود ندارد. این مشکل باعث می شود پا عملکرد مطلوب خود را نداشته باشد و مشکلاتی برای زانو و لگن ایجاد کند. نداشتن پشتیبان قوس پا می تواند بیماری دردناکی به نام التهاب پلانتار فاشیا ایجاد کند. ترجیح داده می شود اختلافی بین دو تا سه سانتی متر بین عقب و جلوی کفش وجود داشته باشد.

 

در این حالت توزیع نیرو بین مفصل های کف و مچ پا بهتر صورت می گیرد. یکی از مشکلاتی که این کفش ها ایجاد می کند این است که هیچ اختلاف ارتفاعی بین جلو و عقب کفش وجود ندارد و به پاشنه فشار می آورد. اگر کف کفش نازک باشد هنگام راه رفتن پستی و بلندی های زمین را مستقیم به پا منتقل می کند، کف پا و فاشیای کف پا زود آزرده و دردناک شده حتی فشار زیادی به سر استخوان های انگشت وارد می آورد.

 

نوک تیزها انگشت تان را بی ریخت می کند

کفش های کشیده با پنجه باریک ممکن است شیک باشند اما در طولانی مدت می توانند درد عصبی و تاول ایجاد کنند. این کفش ها گاهی اوقات هم می توانند باعث کبودی زیر ناخن پا شوند. پینه یا برآمدگی دردناک در قاعده انگشت شست پا ممکن است باعث شود پا به صورت غیرعادی خم شود که کفش نوک تیز یکی از عوامل شیوع آن است. این کفش ها باعث فشار زیاد به انگشتان پا می شوند که با گذشت زمان می تواند خمیدگی انگشتان را به همراه داشته باشد. برای رفع این مشکل گاهی جراحی موردنیاز است. فشار بیش از حد می تواند منجر به میخچه هم شود.

 

بنددار بپوشید

کفشی پنجه مناسب دارد که در ناحیه مچ پا فیکس شود. کفش های بنددار(MARYJANE) این خصوصیت را دارند و انگشتان در قسمت جلوی کفش آزادند. بعضی کفش ها با آنکه ظاهرا پنجه پهن دارند چون در ناحیه مچ پا ثابت نیستند و پای فرد را به جلو سر می دهند به قسمت های جلویی پا نیرو وارد می کنند. کفش بنددار نیرو را به مچ وارد می کند و اگر بند نداشته باشد به سرانگشتان فشار می آورد.

 

دکتر فتانه اکبری متخصص طب فیزیکی:

به این راه حل ها فکر کنید

اگر با خواندن این مطلب همچنان علاقه مند به استفاده از کفش پاشنه بلند هستید به این نکات دقت کنید:

 

مدت طولانی از کفش پاشنه بلند استفاده نکنید.

هر وقت از این کفش ها استفاده کردید ماهیچه های پشت و جلوی پای تان را ورزش دهید.

این کفش ها را بعدازظهر بخرید چون پا در این حالت در بیشترین حجم خودش است.

از کفی های چرم استفاده کنید تا دست کم لیز نخورید.

سعی کنید تنوع ایجاد کنید و برای مدتی کفش هایی با پاشنه کوتاه استفاده کنید.

 

خصوصیات کفش استاندارد

پاشنه: کفش استاندارد کفشی است که دو تا سه سانتی متر پاشنه داشته باشد، منظور از پاشنه اختلاف عقب و جلوی کفش است. در اصل اختلاف ارتفاع پاشنه و پنجه را پاشنه می گوییم. مهم ترین خصوصیتی که پاشنه باید داشته باشد این است که پهن و قابل اتکا باشد. باریک بودن سطح مقطع پاشنه باعث می شود تعادل اندام تحتانی کم شود و پا مدام در حال لغزش باشد. این حالت فشار زیادی به عضلات و بافت نگهدارنده مفاصل به خصوص مفاصل مچ پا و زانو وارد می کند.

 

جنس پاشنه: پاشنه کفش باید جنسی سبک داشته و مثل اسفنج فشرده و حالت کشسانی داشته باشد.

 

پنجه کفش: درمورد پنجه کفش دو نکته بسیار مهم است؛ یکی عرض و دیگری ارتفاع قسمتی که پنجه در آن قرار می گیرد. کفش پنجه باریک انگشتان را به هم فشرده می کند و سر استخوان متاتارس بیرون می زند و همان حالتی را ایجاد می کند که به آن هالوس والگوس می گویند، به این مشکل «بیماری مد» هم گفته می شود. اگر ارتفاع محفظه ای که پا در آن قرار می گیرد کم باشد از بالا به پنجه فشار وارد می کند و باعث بدشکلی پنجه می شود.

 

رویه کفش: هر چه رویه کفش کوتاه تر و پهلوهای آن هم باز باشد، استحکام پا در کفش کمتر بوده و لغزندگی پا زیادتر است. مثلا صندل ها شانس لغزیدن پا در کفش را زیاد می کنند. همین موضوع احتمال پیچ خوردگی پا را افزایش می دهد.

 

پاشنه های یکسره خوب نیست

بین پاشنه و سینه کفش باید شیاری وجود داشته باشد، یعنی پاشنه یکسره نباشد. در پاشنه های یکسره الگوی حرکتی که به طور طبیعی بین استخوان متاتارس و پاشنه ایجاد می شد، به هم می خورد و حالتی ایجاد می شود که انگار فرد دچار صافی کف پا شده است. به این ترتیب پاشنه و کف پا تحت فشار قرار می گیرند و ملتهب و دردناک می شوند. درمورد کفش هایی که پاشنه یکسره دارند مانند کفش های لژدار توصیه می شود زیر پنجه گرد و رو به بالا باشد تا سر استخوان های متاتارس فرد هنگام راه رفتن طول محور گردی که کف کفش دارد، بچرخد و ایجاد راحتی کند.

 

هر کفش طبی استاندارد نیست!

کفش های طبی موجود در بازار باید بررسی شوند. به صرف اینکه نام شان کفش طبی است نباید به آنها اعتماد کرد بلکه باید خصوصیات کفش طبی را داشته باشند. کفشی طبی است که براساس مشکلاتی که فرد دارد تغییراتی داشته باشد. مثلا فردی که صافی کف پا دارد کفش او باید کفی مخصوص داشته باشد، در این حالت می توان گفت کفش طبی است.