با این حال هزینههای گزاف فضاپیماهای سرنشیندار و چالشهای پیش روی سفرهای طولانی بشر در فضا، منجر به این شد كه تا به امروز فقط فضاپیماهای بیسرنشین بر خاك مریخ فرود آیند و انسان در نهایت به ایستگاه فضایی در مدار زمین سفر كند.
سال گذشته میلادی، نهادی خصوصی و غیرانتفاعی به نام مارس-وان در هلند، با مطرح كردن سفری بیبازگشت به مریخ اعلام موجودیت كرد. این طرح كه در ابتدا غیرواقعی به نظر میرسید با حمایت مردمی و شركتهای خصوصی دیگر مواجه شده است و حال مصممتر از پیش درصدد مهیا كردن ملزومات این سفر است.
یك طرفه به مریخ
قرار است با ثبت نام از داوطلبان و سپس گزینش آنها، برگزیدهها در برنامهای تلویزیونی مشخص شوند. فروش حق پخش این برنامه میتواند بخشی از هزینههای این نهاد برای تامین ملزومات سفر به مریخ را تامین كند. پس از آن شش گروه چهار نفره از میان آنها انتخاب خواهد شد و گروهی كه بهترین ارتباط و مشاركت را با هم داشته باشند، نخستین مسافران سفر به مریخ خواهند بود.
این مسافران طبق برنامه قرار است با فضاپیمای طراحی شده در شركت اسپیس ایكس راهی مریخ شوند و در سال 2023 نخستین انسانهایی باشند كه به سیاره سرخ قدم میگذارند. این مسافران البته هیچگاه به زمین بازنخواهند گشت و تا دو سال بعد كه گروه چهارنفره دیگر به این سیاره اعزام میشود، تنها ساكنان مریخ خواهند بود.
فروش حق پخش تلویزیونی زندگی این افراد در مریخ، باقی هزینههای مارس-وان را تامین خواهد كرد و این پروژه تا كلونیسازی بر خاك مریخ پیش خواهد رفت. اعزام گروههای چهار نفره هر دو سال یكبار و محموله مایحتاج روزمره از زمین، تنها دلخوشی مردان و زنانی خواهد بود كه چشم از سیاره مادری خود پوشیدهاند و مهاجران ابدی مریخ لقب میگیرند.
70 ایرانی، داوطلب مهاجرت ابدی به مریخ
باس لنسدورپ، مدیرعامل پروژه مارس-وان، در گفتوگویی اعلام كرده است كه با استقبال چشمگیری از ایرانیان مواجه شدهاند. او تعداد داوطلبان ایرانی تا زمان انجام گفتو گو را 70 نفر برشمرده است درحالی كه تعداد داوطلبان از ایتالیا 45 نفر و از آلمان 34 نفر بوده است. او همچنین در این گفتوگو اعلام كرده است كه درصددند تا بهرغم وجود تحریمها، حضور ایرانیها را در این پروژه میسر كنند.
او در حاشیه گفتوگو اشاره كرده است كه به احتمال زیاد، ایران یكی از كشورهای اصلی انتخاب داوطلبان خواهد بود. سفر یك سویه به سیارهای دیگر، پر از خطرهای نامعلوم است. به طور مثال حتی اگر فضانوردان به سلامت به سیاره سرخ برسند و با مشكلات احتمالی روانشناختی دوری از سیاره زمین كنار بیایند و مایحتاجشان كم نیاید، معلوم نیست بدن انسان در طولانی مدت و تحت جاذبه اندك چه تغییراتی خواهد كرد.
ضعیف شدن عضلات این مهاجران طی مرور زمان یكی از همین معضلات خواهد بود كه حتی در صورت برقراری سفر بازگشت به زمین، احتمالا آنها را از بازگشت به سیاره مادری بر حذر میدارند؛ چرا كه عضلات آنها دیگر تاوان جاذبه زمین و كشیدن بدن را ندارد.
همچنین مشخص نیست نخستین مسافران مریخ، به محض تامین مایحتاجشان در سیاره سرخ با فناوری موجود بر سیاره، دست به نافرمانی میزنند و از زمینیها اعلام استقلال میكنند یا اینكه دوستیشان با زمینیها ابدی خواهند ماند.
هر چه باشد این سفر را به سبب مشكلاتش نه ناسا و نه سازمان فضایی اروپا انجام نخواهد داد، بلكه سازمانی مردمی با پشتیبانی داوطلبان پیش خواهد برد. آیا یك ایرانی جزو نخستین مریخیها خواهد بود؟ دست كم باید 10 سال شكیبایی به خرج دهیم.