تفاوت‌های رفتاری دختربچه‌ها و پسربچه‌ها

معمولا دختربچه‌ها زود‌تر از پسربچه‌ها راه می‌افتند و حتی مهارت بهتری در کنترل تحریکات روده‌ای و مثانه خود دارند. علاوه بر این، نسبت به پسر‌ها اجتماعی‌تر هستند و در یک سال اول تولد بیشتر با اطرافیان رابطه برقرار می‌کنند و رفتار دوستانه‌تر و آرام‌تری نشان می‌دهند درحالی که پسر‌ها بیش از احساسات دیگران به داشته‌ها و وسایل‌شان توجه نشان می‌دهند زیرا آن‌ها ترجیح می‌دهند در خودشان به مکاشفه بپردازند تا احساسات جمعی را درک کنند.

با توجه به این‌که در دختران ارتباط بین دو نیمکره با موفقیت بیشتری برقرار می‌شود بنابراین توانایی‌های کلامی دختران بسیار بالا‌تر است. معمولا در 7-6 سالگی، هنگامی که کودکان آموزش جدی را شروع می‌کنند، به طور مقطعی، پسران از لحاظ ذهنی کمی عقب‌تر از دختران هستند و درنتیجه «هماهنگی حرکتی ظریف» مثل نگه‌داشتن مداد یا استفاده از قیچی دیر‌تر در آن‌ها شکل می‌گیرد.

معمولا پسران پس از 5 سالگی با رشد ناگهانی اندام‌ها روبه‌رو می‌شوند و سریع‌تر از دختر‌ها به رشد فیزیکی می‌رسند اما روند یادگیری استفاده از مهارت‌های‌شان کند‌تر است و پس از 5 سالگی به حالت متعادلی در رشد فیزیکی و مهارت رفتاری می‌رسند. جالب است بدانید پسران به اندازه دختران توانایی تشخیص یک منبع صوت را با حس شنوایی‌شان ندارند و شنوایی دختران قوی‌تر است.

پسربچه‌ها در مقایسه با دختربچه‌ها پرجنب‌وجوش‌تر و فعال‌تر و مدام در حال حرکتند. آن‌ها اسباب‌بازی‌های پرسر‌ و‌ صدا و پرزرق و برق مانند اتومبیل‌های دارای چراغ و آژیر را دوست دارند و معمولا هنگام بازی‌ کمی خرابکاری می‌کنند، اما این خرابکاری‌ها اتفاقی است اما دختر‌ها معمولا به بازی‌های آرام‌تر مثل بازی با عروسک، حیوانات خانگی، خاله‌بازی یا پرستاری خانگی علاقه نشان می‌دهند و هنگام بازی با اسباب‌بازی‌های‌شان صحبت و از تعارفات ملایم و تک‌گویی استفاده می‌کنند که این شیوه ارتباطی متضاد با شیوه پسر‌ها هنگام بازی است.

اگر نگران کم‌حرفی پسربچه‌تان در کودکی هستید، بهتر است بدانید دختران معمولا زود‌تر یاد می‌گیرند حرف بزنند و تمایل بیشتری هم به حرف زدن نشان می‌دهند. آن‌ها از گوش دادن به صحبت‌های شما لذت می‌برند و معمولا آنچه برای‌شان اتفاق افتاده را به هر نوعی که شده برای‌تان تعریف می‌کنند، اما پسر‌ها ترجیح می‌دهند زیاد حرف نزنند.

 آن‌ها به اندازه دختران به جزئیات توجه نشان نمی‌دهند و پاسخ‌های‌شان یکی دو کلمه‌ای و در حدی است که اصل قضیه را برساند. این خصوصیت پسران احتمالا به خاطر طبیعت شلوغ‌ کار آن‌ها و بی‌علاقگی‌شان به نشستن و حرف زدن در هنگامی است که می‌توانند این‌ور و آن‌ور بروند.

دختربچه‌ها حین بازی کمتر با همسالان خود درگیر می‌شوند و مشکلات رفتاری پیدا می‌کنند. معمولا رفتارهای رقابتی و سرکشی‌ پسر‌ها بیش از دخترهاست به همین دلیل بیشتر شاهد درگیری آن‌ها با همسالان‌شان هستید.

براساس نتایج مطالعات، پسران در مقایسه با دختران از نظر جسمی پرخاشگر‌تر هستند. این تفاوت به‌خصوص هنگامی مشخص می‌شود که کودکان خشمگین می‌شوند. البته هرچند پسران از نظر جسمی پرخاشگرترند اما بررسی‌ها نشان می‌دهد دختران در بروز پرخاشگری کلامی پیشرو‌تر از پسران هستند و بیشتر از پرخاشگری کلامی مانند فریاد زدن استفاده می‌کنند.