بیشک حذف هر وعده غذایی ـ بخصوص وعدههای اصلی ـ ناخودآگاه با جبران آن در سایر وعدهها همراه خواهد بود. به عنوان مثال، کسانی که شام نمیخورند، معمولا مقدار مصرف خود را در ناهار، عصرانه یا صبحانه روز بعد افزایش میدهند و در بعضی موارد نیز به خاطر گرسنگی، تمایل به خوردن تنقلات پرکالری مانند شیرینی، شکلات، بستنی و به اصطلاح خوردهخوری روی میآورند که خود زمینه ایجاد اضافهوزن یا چاقی را فراهم میآورد.
دکتر نیستانی با تاکید بر اینکه نخوردن شام برای هیچکس حتی افراد چاق مجاز نیست، میگوید: البته خوردن یک بشقاب سالاد مملو از سبزیجات متنوع یا حتی یک لیوان شیر به همراه یک یا دو سهم میوه میتواند برای برخی وعدهها در هفته و نه هر شب، مناسب تلقی شود. اما نکته مهم، تنظیم برنامه غذایی هفتگی به گونهای است که سهم مشخصی از نیاز روزانه را فراهم کند و نیز شرط تنوع در آن رعایت شود.
با در نظر گرفتن نکاتی که گفته شد، درمییابیم اهمیت مقدار مصرف در هر وعده، مهمتر از نوع غذای مصرفی است.به بیان دیگر، چنانچه انرژی دریافتی از حد مورد نیاز بدن تجاوز نکند، میتوان براحتی و بدون ترس از چاقی، از انواع غذاها و مواد غذایی در وعده شام در هر جایی اعم از منزل، مهمانی یا رستوران استفاده کرد.
فراموش نکنید در بسیاری موارد حجم و تنوع وعدههای غذایی و بخصوص شام را مناسبات اجتماعی و فرهنگی تعیین میکند، پس حتی متخصصان تغذیه نمیتوانند یک الگوی غذایی ثابت و مشخص را برای همه افراد توصیه کنند حتی افراد مسن.