شعز زیبایی که در وصف کشته شدگان بزرگ ترین فاجعه انسانی در دنیا روی داد سروده شد.
.
.
.
.
نسوز با غزل گریه چشمهای عزا را
کمی حماسه بخوان سوگ کشتگان منا را
اگر صلاح بدانی بیا و روضه نخوان باد
بچرخ و شعله بزن آههای سینهگشا را
اگر تو گریه کنی، من بنالم، آب بموید
رها کنیم به دست که بیرق شهدا را؟
شب از غلاف برون است و ما سکوت غلافیم
صریحتر شده ظلمت عزا بس است خدا را
در این جنایت بیانتها به خون شهیدان
قسم که خسته نمودیم دستهای دعا را
کلید کعبه به دست اینک این ابولهب است آه
که جای داده در این خانه “لات” بی سروپا را
کجاست عزم محمد (ص) که با لبانی از اعجاز
ندا دهد دم “تبت یدا ابی لهبا” را
سوار بر خر دجال قوم آل سعودند
که بستهاند ره موجهای رو به سما را
درست موسم “قربان” به پای بسته شیطان
چگونه کشته ببینیم حاجیان منا را؟