داستان زندگی جوان ۲۰ ساله

از ویژگی های مهم این رمان، نام شخصیت هاست. نام هایی چون زئوس، آدام، آنیبال و لوناتان که هریک دارای ریشه ای اساطیری هستند و در جهان معاصر، رویکردهایی دیگر گون در تضاد و تقابل با انسان از خود بروز می دهند. در شکلی دیگر می توان گفت، همیشه اسطوره ها در قلمرو انسانی حیات می یابند، چون مکمل یکدیگرند.

دیدگاه اشمیت در این رمان، به مقوله های هستی و انسان، دارای خصلتی خاص و ویژه است. چراکه او طوری دیگر انسان را مورد بررسی قرار داده تا بعد از طی طریق کردن به اصل خود بازگردد که همانا ریشه و تبار انسانبی او را می سازد. از این رو اشمیت در روایت خود خالق دنیای دیگر گونه ای است که در آن خواهان دگردیسی جسم و تفکر انسان هستند تا هویت او را نابود کنند و به عنوان اثر هنری در مظان بدترین اتهامات ممکن قرار دهند.

این رمان داستان زندگی جوان 20 ساله ای است که از زندگی ناامید شده. او برادران بسیار زیبا و مشهوری دارد اما خودش نه چهره چندان زیبایی ندارد و نه در سایر کارها موفقیتی کسب می نماید. تازیو تصمیم به خودکشی می‌گیرد اما هنگامی که بر بالای تپه ای ایستاده، زئوس، هنرمند معروف او را از این کار باز می دارد و به او می گوید تو اگر واقعا به ادامه زندگی علاقه ای نداری خودت را به من بسپار.

من از تو یک اثر هنری درخشان خواهم ساخت. در حقیقت با یک جور مسخ رو به رو هستیم اما مسخی که با خواسته و اراده خود شخص صورت می‌گیرد. انسانی که تنها برای جلب توجه و فرار از تنهایی روند مسخ شدن به یک شی را پذیرا می گردد.

در پشت جلد کتاب می خوانیم: «چه کسی هرگز تصور نکرده که به یک شی تبدیل شود؟ یا حتی شئی ستایش برانگیز؟ این قراردادی است که هنرمندی غریب با مرد جوانی که بر لبه ناامیدی گام برمی دارد، می بندد. هنرمند که هوسی جنجالی در سر دارد پیشنهاد می کند جوان را که هوس زندگی در دل دارد، تبدیل به یک اثر هنری کند. در نهایت چیزی برای از دست دادن وجود ندارد … به جز آزادی یک نفر…اری فقط یک نفر»