۱ -اسید سیتریک و اسید اسکوربیک یا ویتامین ث که در آلو، خربزه، ریواس، انبه، گلابی، طالبی، گل کلم، سبزیها، آب پرتقال، لیموشیرین، لیموترش، سیب و آناناس وجود دارد، میزان جذب آهن را در بدن افزایش می دهد.
۲-اسید مالیک و اسید تارتاریک که در هویج، سیب زمینی، چغندر، کدوتنبل، گوجه فرنگی، کلم پیچ و شلغم موجود است نیز سبب افزایش جذب آهن می شود.
۳ -محصولات تخمیری مثل سس سویا نیز در این دسته از عوامل گنجانده می شود.
توصیه های کلی زیر را به کار ببندید:
۱ -استفاده از غذاهایی که غنی از آهن است.
۲-استفاده از منابع غذایی حاوی ویتامین ث هر وعده غذایی برای جذب بهتر آهن(مثل پرتقال، گریب فروت، گوجه فرنگی،کلم، توت فرنگی، فلفل سبز، لیموترش)
۳ -گنجاندن گوشت قرمز، ماهی یا مرغ در برنامه غذایی.
۵ -برطرف کردن مشکلات گوارشی و یبوست.۶ -تصحیح عادت های غذایی نادرست (مثل مصرف مواد غیر خوراکی مانند خاک، یخ) که خود از علایم کم خونی فقر آهن است.۷ -مشاوره با پزشک و متخصص تغذیه برای پیشگیری به موقع یا بهبود کم خونی.
۸ -استفاده از نان هایی که از خمیر ورآمده تهیه شده است.
۹ -استفاده از خشکبار مثل توت خشک، برگه آلو، انجیر خشک و کشمش که منابع خوبی از آهن است.
۱۰ -استفاده از غلات و حبوبات جوانه زده.
۱۱-شست و شو و ضدعفونی کردن سبزی ها.
۱۲-شستن کامل دست ها با آب و صابون قبل از تهیه و مصرف غذا و پس از هر بار اجابت مزاج.
۱۳ -مصرف روزانه یک قرص آهن از پایان ماه چهارم بارداری تا سه ماه پس از زایمان در زنان باردار.
۱۴-مصرف قطره آهن همزمان با شروع تغذیه تکمیلی تا پایان ۲ سالگی در کودکان.